Arme monsters. Ooit waren ze eng en intimiderend. Met de naamsbekendheid kwamen echter al snel de parodieën en met HOTEL TRANSSYLVANIË zijn de oude Universal-monsters in een kinderfilm beland. Na PARANORMAN en FRANKENWEENIE is de trend onmiskenbaar: monsters zijn knuffelbaar geworden.
Hoofdpersoon in HOTEL TRANSSYLVANIË is niemand minder dan Graaf Dracula zelf. Zijn geliefde vrouw is gestorven door zo’n welbekende meute mensen met toortsen, en hij is vastberaden hun kleine dochter Mavis te beschermen tegen de boze buitenwereld. Hij bouwt een groots hotel waar alle monsters zich kunnen terugtrekken, weg van die enge mensen. Het enige probleem? Kleine vampiermeisjes worden groot. Op haar 118e verjaardag wil Mavis liever de wereld verkennen dan naar haar vaders suffe feest.
Dit alles is natuurlijk vooral een excuus om de traditionele Universal-monsters eens lekker op de hak te nemen. Frankenstein, de onzichtbare man, de mummy, een weerwolf en zijn gebroed, en dan nog veel zombies en wezens met tentakels of andere slijmerige lichaamsdelen. De grappen zijn onder te verdelen in voorspelbaar en onbegrijpelijk (waarom kletst de onzichtbare man met zichzelf?), maar op zich is het wel leuk om spot-the-reference te spelen. Jammer genoeg wordt de film alleen in de nagesynchroniseerde versie uitgebracht en heeft “Ik wil je bloed drinken” toch niet de iconische waarde van “I vant to drink your blood”.
HOTEL TRANSSYLVANIË is eigenlijk op z’n best wanneer men de teksten achterwege laat en gebruik maakt van de mogelijkheden van 3D-animatie. De volgepropte hal van het hotel en een kinetische achtervolgingsscène met vliegende tafels zijn de enige momenten waarop de film echt tot leven komt, met leuke beeldgrapjes in de hoeken en een goed gebruik van de mogelijkheden voor “camera”-plaatsing en -bewegingen die de techniek biedt. Van regisseur Genndy Tartakovsky, verantwoordelijk voor o.a. Dexter’s Laboratory, hadden we meer manie en inventiviteit verwacht in plaats van het brave liefdesverhaaltje waar het uiteindelijk allemaal op uitdraait.
Ach, wij zijn toch niet de doelgroep. Een uitstapje naar de bios is dan ook niet noodzakelijk, maar mocht je met een kind (moeten) meegaan: er is genoeg nostalgie te beleven, mits je de gedachte aan een rappende Dracula niet te afstotend vindt. Misschien kun je dan thuis het kroost iets met Bela Lugosi voorschotelen.
Di: Sony. (Nederland en België 19 december) Copyright Hedwig van Driel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 19 december 2012.
