Rutger Hauer fronste na het lezen van het scenario zijn wenkbrauwen. Moest hij wel aan deze flauwekul meedoen? Een skype-gesprek met de jonge regisseur Jason Eisener nam verdere twijfel weg, en gelukkig maar, want HOBO WITH A SHOTGUN is een van de beste B-filmrollen uit zijn carrière geworden.
Als hobo, een rondtrekkende dakloze, arriveert Hauer in een stadje waar een crimineel, zijn twee sadistische zoons en twee geharnaste figuren, gezamenlijk bekend als ‘The Plague’, de macht in handen hebben. En dat betekent in dit geval dat plundering, marteling en moord en doodslag aan de orde van de dag zijn. Bekend uit de trailer: een openbare onthoofding waarbij een putdeksel en een aan de trekhaak van een wegrijdende auto bevestigde strop een prominente rol spelen. Het wemelt in de film van dergelijke ‘creatieve’ executies.
Eerst probeert onze naamloze held zich afzijdig te houden: hij wil tenslotte alleen maar wat geld bij elkaar bedelen voor een grasmaaimachine. Maar wanneer hij in actie heeft moeten komen om een belaagd straathoertje te ontzetten, besluit hij de droom van de grasmaaimachine te verruilen voor de werkelijkheid van een shotgun en de straten radicaal van het gespuis te zuiveren.
HOBO – het zal inmiddels bekend zijn – komt voort uit een faketrailer waarmee Eisener drie jaar geleden meedeed aan een competitie die was uitgeschreven rond de dvd-release van GRINDHOUSE. Een ‘officiële’ faketrailer, MACHETE, schopte het al eerder tot speelfilm, maar Eisener weet beter dan MACHETE-regisseur Robert Rodriguez de essentie van grindhouse te vangen. De schelle kleuren, het voortdurende gebruik van groothoeklenzen, de ranzige special make-up effects, gecalculeerde smakeloosheid (het in brand steken van een schoolbus vol kinderen), de half oprechte, half ironische ‘gevoelige’ scènes rond de zwerver en het hoertje – het draagt allemaal bij aan een authentieke pulpfilmervaring. Rodriguez’ film is vermakelijk, maar de aanwezigheid van Hollywoodsterren als Jessica Alba, Michelle Rodriguez, Lindsay Lohan en Robert De Niro legt de ironie er te dik bovenop. Bovendien lijkt Rodriguez ermee te hengelen naar een breder publiek dan goed is voor het genre.
Eisener blijft dichter bij de bron; hij heeft goed gekeken naar vintage Troma en semi-klassiekers uit de jaren tachtig als STREET TRASH en CLASS OF 1984. Ook zijn film is ironisch bedoeld, maar waar Rodriguez de verkeerde middelen inzet, schiet Eisener midden in de roos door de stijlkenmerken van het genre tot in het absurde te vermenigvuldigen en uit te vergroten. Overdaad schaadt? Niet in HOBO WITH A SHOTGUN. En Hauer is perfect als de hobo: morsig en menselijk, maar waar nodig meedogenloos.
Di: Entertainment One Benelux (NL: 12 mei / B: ?)
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 11 mei 2011.
