Als je FREDDY VS. JASON meerekent, is het niet FRIDAY THE 13TH, maar de 12TH. De terugkeer van Jason Voorhees bewijst vooral dat rond Crystal Lake de zaken nooit veranderen.
Marcus Nispel, regisseur van FRIDAY THE 13TH, kennen we nog van de remake van THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE uit 2003. Voor Platinum Dunes, het productiehuis van Michael Bay, was dat destijds de eerste in een reeks remakes van horrorklassiekers. In 2005 volgde THE AMITYVILLE HORROR, er kwam een prequel van THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE en ook THE HITCHER werd herbewerkt. Voor 2010 staat A NIGHTMARE ON ELM STREET op de rol. Er zijn zelfs plannen voor een remake van THE BIRDS. De resultaten waren tot nu toe wisselvallig, maar wanneer Marcus Nispel aan het roer staat is grimmigheid in ieder geval gegarandeerd.
Een echte remake van FRIDAY THE 13TH uit 1980 is Nispels film trouwens niet. Het is veeleer een samenvatting van wat er in deel 2 t/m 10 gebeurde. Zo’n samenvatting is makkelijk gemaakt, want al deden de uitstapjes naar Manhattan (1989) en de verre toekomst (2001) anders vermoeden, de plot is steeds dezelfde: geile en marihuanarokende tieners maken één voor één kennis met Jason en zijn machete.
In de nieuwe FRIDAY THE 13TH beleven we het ritueel zelfs twee keer. De film komt zonder veel omhaal terzake met een groep jongeren die naar een wietplantage zoekt aan de oever van Crystal Lake. Ze blowen en seksen wat, en Рbang! Рdaar is Jason. Probleem is: na ongeveer twintig minuten zijn de jongeren op. Nispel moet dus helemaal opnieuw beginnen en zeven verse clich̩figuren introduceren. Deze lopen in de bossen Clay (Jared Padalecki) tegen het lijf, die op zoek is naar zijn in de proloog verdwenen zus Whitney. Dat zal allemaal best, maar het leidt tot een pruttelende herstart en de film verliest het momentum van de slachting uit die eerste twintig minuten.
Er is natuurlijk nog veel meer kritiek mogelijk op FRIDAY THE 13TH. De plot is onzinnig – sinds wanneer neemt Jason gevangenen? – het open einde doorzichtig en de personages flinterdun. Vooral rijkeluiszoon Trent riep onze moordlust op, ruim voordat Jason hem op zijn pad vond. Maar laten we eerlijk zijn: ook de oorspronkelijke film was niet meer dan een goedkope cash-in op het veel betere HALLOWEEN van John Carpenter.
En daarover gesproken: vergeleken met Rob Zombies remake van HALLOWEEN vorig jaar, is deze film verschrikkelijk spannend. Marcus Nispel weet waar de knoppen zitten en drukt ze allemaal in. Hij weerstond gelukkig de modieuze verleiding om uit te pakken met lange marteltableaux. Jason, ditmaal gespeeld door stuntman Derek Mears, moordt nog steeds snel, efficiënt en vreselijk bruut. De jonge vrouw die zich onder de aanlegsteiger verschuilt, de dame in de slaapzak, de topless freule op waterskies? We missen een beetje de massieve gestalte van Kane Hodder, maar deze snellere en agressievere Jason is qua voorkeuren in ieder geval volledig dezelfde gebleven.
Filmjournalist Roger Ebert – zeker geen fan – rekende in zijn recensie voor dat Jason Voorhees inmiddels 61 jaar oud moet zijn. De man begrijpt het niet: sommige legendes blijven eeuwig jong. ***
Di: UPI (BE: 11 februari / NL: 12 februari)
Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 19 februari 2009.
