Zwemmende olifanten, Darwin in een bontjas met vlindermotief, een mysterieus ritueel van moddermannen, surrealistische trompe l’oeils… De Indiase regisseur Tarsem Singh weet wel hoe hij zijn publiek een zucht van bewondering kan ontlokke
Wie zich uit THE CELL (2000) de reis van Jennifer Lopez herinnert door het onderbewustzijn van een comateuze seriemoordenaar, weet dat Tarsem Singh houdt van surrealistische filmbeelden. Zijn achtergrond als maker van gelikte videoclips en commercials verloochent zich ook ditmaal niet. THE FALL staat bol van de Salvador Dali-achtige edelkitsch. Net als in THE CELL, waarin hij beelden van de grimmig onderaardse werkplaats van een psychopaat verbond met diens kleurrijke fantasiewereld, komen ook in THE FALL twee totaal verschillende werelden bijeen. Een kaal ziekenhuis, ergens in de buurt van Los Angeles rond 1920, is het vertrekpunt van een fantastische vertelling die grenzen van tijd en plaats overstijgt. Blijft u vooral zitten voor de aftiteling waarin alle 26 filmlocaties, verspreid over de gehele wereld, voorbijkomen: China, India, Brazilië, Bali, Zuid-Afrika… Zeventien jaar, werkte Singh naar eigen zeggen aan THE FALL. Het verhaal is gebaseerd op de Bulgaarse film YO HO HO (Zako Heskija, 1981). Ging het daarin nog om de tienjarige Leonid, in Singhs versie draait alles om het meisje Alexandria. Ze heeft haar arm gebroken en verveelt zich stierlijk in het streekhospitaal. Gelukkig ontmoet ze er stuntman Roy (Lee Pace), die met een gebroken rug in bed ligt en haar een verhaal vertelt. Een piratenverhaal eerst (zoals in YO HO HO), maar Alexandria houdt niet van piraten en dus verandert Roy het in een avontuur over vijf helden die het opnemen tegen de slechte gouverneur Odious. Hun tocht voert langs gouden zandvlaktes, paleizen met trappen die we uit de prenten van M.C. Escher kennen, en prinsessen in exotische dracht. Onderweg herkennen we in de prinses natuurlijk verpleegster Evelin en in de mannen van Odious de enge dokter die Alexandria eerder uit de röntgenkamer zag komen. Het verhaal van de avonturiers heeft eigenlijk weinig om het lijf en staat enkel ten dienste van Singhs beeldenpracht: een visuele bonbonnière die het midden houdt tussen National Geographic en Matthew Barney. Gelukkig put THE FALL, naast al die vorm, ook emotionele kracht uit de genegenheid tussen Roy en Alexandria. Zonder de dramatische ontknoping te willen verklappen: niet alleen Roys rug is gebroken, en hij doet niet voor niets zoveel moeite om de vriendschap van het meisje te winnen. Zonder de Roemeense Catinca Untaru was THE FALL niet meer dan Singhs megalomane egotrip geweest. Nu steelt de elfjarige actrice harten met het jibberish dat zij spreekt. Tijdens het Amsterdam Fantastic Filmfestival, waar het de openingsfilm was, eindigde THE FALL dan ook hoog in de publieksbeoordeling. Wie lust er nou geen suikerspin? **** Di: Paradiso (NL: 1 mei / BE: 29 oktober ) Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 3 mei 2008.
