Twee Japanse pornosterren in een film die seks, splatter én robots belooft. Dat moet toch op zijn minst tachtig vermakelijke minuten kunnen opleveren.
Tamayo (Mahiro Aine) is net 18 geworden en woont alleen met haar drie androïde bedienden. Het zijn zogenaamde Butleroids, die voor haar koken en badminton met haar spelen. De geavanceerde butleroid nummer 1 is zelfs geprogrammeerd om Tamayo, nu ze de volwassen leeftijd heeft bereikt, in te wijden in de geheimen van de seks. Robot nummer 3, Sukekiyo (Yuya Tokumoto), functioneert minder goed en schiet af en toe in een soort slaapstand waarin hij droomt van Tamayo.
Tamayo leeft haar zorgeloze leventje op kosten van haar vader, de schatrijke Mr. Sahei, die aan het hoofd staat van het Nekogami-concern. Mr. Sahei ligt echter op sterven en uit zijn testament blijkt dat Tamayo de enige erfgename is. Dit tot woede van Tamayo’s boosaardige nicht Tsukiyo (Maria Ozawa). Samen met haar hulpje Asami (Asami) en een klungelige computernerd bedenkt Tsukiyo een plan om Tamayo uit te schakelen en zo zelf de erfenis op te strijken. Gelukkig is Sukekiyo bereid zijn meesteres tot het uiterste te beschermen.
EROTIBOT is een film van regisseur Naoyuki Tomomatsu die bekend is van knotsgekke splatterfilms als VAMPIRE GIRLS VS. FRANKENSTEIN GIRL en ZOMBIE SELF-DEFENSE FORCE, maar ook met regelmaat pinku’s maakt, de Japanse vorm van softporno. Met EROTIBOT doet hij een poging deze genres te combineren.
De ondertitel van EROTIBOT luidt: ‘Dromen maagdelijke meisjes van elektrische butlers?’ Dit is natuurlijk een verwijzing naar Do Androids Dream of Electric Sheep?, het beroemde sciencefictionverhaal van Philip K. Dick dat aan de basis stond van genreklassieker BLADE RUNNER. Dick zelf figureert ook nog even in EROTIBOT, als de uitvinder van de butleroids. De arme man draait zich om in het graf…
EROTIBOT is namelijk lachwekkend slecht. De personages beschikken over geen enkele diepgang. Tsukiyo’s enige eigenschap is dat ze slecht is. De plot is slechts een excuus om één van de vrouwen zich te laten uitkleden of aan een slecht gechoreografeerde vechtscène te beginnen. De slechteriken wachten overigens wel steeds netjes met aanvallen totdat de seks is afgelopen.
Toegegeven, om de scène waarin butleroid nummer 1 met behulp van plaatjes uitlegt dat hij alle Amerikaanse, Europese én Japanse seksstandjes kent, moest ondergetekende wel even grinniken. Het beetje gore dat op het eind voorbijkomt, levert het vermakelijkste stukje film op. Helaas is dit ook zó weer voorbij. De rest van de tijd moeten we het doen met langdradige seksscènes en een idiote scène waarin androïde Sukekiyo minutenlang door een bos rent om instant-noedels (!?) naar zijn meesteres te brengen.
Als extra staan er op de dvd interviews met Asami en Maria Ozawa. Misschien dat deze nog wat smakelijke anekdotes opleveren? Helaas. Over de film zelf gaat het nauwelijks, des te meer over de carrières van de dames in de porno-industrie. En dat klinkt een stuk spannender dan het is. Het voornaamste dat we over deze film leren, is dat Asami de scène in het zwembad het moeilijkst vond, omdat het zo koud was. Een mening over de film heeft ze ook: ‘Er zaten niet veel actiescènes in, maar het achtergrondverhaal was wel goed uitgewerkt.’ Ik vrees dat ze het nog meent ook.
Di: Shock Film (release op dvd: 20 februari). Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 20 februari.
