Millennials hebben het maar zwaar in het bankroete Amerika van Trump en Hillary! Voor Rocky, Alex en Money zit er niets anders op dan het beroven van de rijke ‘one percent’. De inbraak loopt echter niet volgens plan.
Ah, good old Detroit! De beruchte stad loopt als running gag door het komedie-oeuvre van Zucker, Abrahams & Zucker. In de door hen geschreven kungfu-spoof A FISTFUL OF YEN wordt een personage bijvoorbeeld bestraft met de woorden “Take him to Detroit!” en in SCARY MOVIE 4 is er geen enkel verschil tussen het Detroit van vóór en dat van ná een vernietigende aanval door aliens. De tragiek achter deze flauwe geintjes is dat de vooruitgang en het grote geld de stad werkelijk al jaren links laten liggen.
Dat maakt de stad zeker niet minder filmisch. De Motor City heeft na IT FOLLOWS op het grote doek weer naam gemaakt als ultieme belichaming van de verouderde en verwaarloosde spookstad. Ook regisseur Fede Alvarez (EVIL DEAD) zet dat rauwe decor in voor zijn house invasion thriller DON’T BREATHE. De vieze werkelijkheid geeft het verhaal een nare en actuele bijsmaak. Vergelijk het met de aanpak van Ruggero Deodato in THE HOUSE ON THE EDGE OF THE PARK, die ervan genoot de ongezouten en gewelddadige realiteit in je gezicht te duwen. Alvarez smult daar ook van, maar weet gelukkig dat het niet alleen draait om sensatiezucht. Spanning is essentieel om bij de les te blijven.
Het draait in DON’T BREATHE om de laatste grote klus van een drietal jonge inbrekers. Alex (Dylan Minette) is een schuchtere jongen die, via zijn vaders werk als beveiligingsman, weet wat de beste doelwitten zijn. Money (Daniel Zovatto) is een impulsief alfamannetje die niet denkt, maar doet. En dan is er nog Rocky, gespeeld door Jane Levy, die een opvallende gelijkenis heeft met scream queen Barbara Crampton. Met de buit wil zij een toekomst opbouwen ver weg van haar brutale aso-moeder en het uitzichtloze Detroit.
De jonge dieven hebben schijnbaar de perfecte kraak gevonden. In een groot oud huis in een vervallen wijk woont een blinde man. Zijn dochter is omgekomen in een auto-ongeluk en de rijke ouders van de dader hebben hem afgekocht met een grote som geld. Verbitterd en vergezeld van een waakhond slijt hij nu zijn dagen in zijn duistere woning. Dat klinkt als een eenvoudig doelwit, zou je denken.
De premisse van DON’T BREATHE lijkt op Wes Cravens THE PEOPLE UNDER THE STAIRS. De claustrofobische spanning valt ook in de lijn van PANIC ROOM en het akelige en beklemmende GREEN ROOM van Jeremy Saulnier. Dat maakt DON’T BREATHE zeker niet vernieuwend, maar Alvarez slaagt met vlag en wimpel in de categorie zenuwslopend filmisch vakmanschap. De film heeft een hels tempo die je in het verhaal zuigt. Eenmaal in het huis stapelen zich, tot grote schrik van de dieven, de lugubere verrassingen op. De eigenaar is dan misschien wel blind, maar hij is ook een behendige oorlogsveteraan met een hoogontwikkelde reukzin. De hond blijkt wat bloeddorstiger dan verwacht. En wat zit er toch verborgen in die rommelige en muffe kelder?
Natuurlijk heeft Alvarez veel afgekeken, maar hij vertelt zijn verhaal met zichtbaar genot en beklemmende expertise. Je hebt het gevoel dat hij elke vluchtweg, nooduitgang en ventilatieschacht van het donkere huis kent. Net als de inbrekers zit je vast in een benarde situatie en hou je je adem in voor de dreigende blinde man. Die wordt overigens solide en sinister neergezet door Stephen Lang (AVATAR), die ook wat kwaadaardige ambivalentie in zijn rol weet te stoppen. Is hij immers ook niet een slachtoffer?
En zo komen wij uiteindelijk bij die spraakmakende en schaamteloos morsige scène die we niet voor je zullen spoilen. Choquerend in de beste Grindhouse-traditie, ook al weet Alvarez de uitgelokte walging op het laatste moment vakkundig te kantelen. Ondeugende humor is deze aankomende Urugayaanse horrorauteur gelukkig niet vreemd.
Distributie: Universal. Release NL: 29 september, BE 5 oktober 2016. Copyright: George Vermij. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 28 september 2016.
