De hernieuwde interesse van Hollywood voor rampenfilms wordt niet alleen gevoed door het immense succes van INDEPENDENCE DAY, waarin het uit de jaren zeventig stammende stramien van de rampenfilm gekruist werd met een mopje ALIEN, maar ook door de technische mogelijkheden van de digitale trukendoos, waarop een groot publiek nog altijd niet uitgekeken is.
Vorig jaar resulteerde dat in DANTE’S PEAK en VOLCANO, twee films die een vulkaanuitbarsting verbeelden. Dat was teveel van het goede: laatstgenoemde verloor de race naar de bioscoop en bleef ook in commercieel opzicht achter bij de voorganger. Hollywood blijkt hardleers, want met DEEP IMPACT en ARMAGEDDON dienen zich dit jaar opnieuw twee rampenfilms rond hetzelfde uitgangspunt aan: een reusachtige komeet stormt op de aarde af, waarop de grootmachten de totale vernietiging proberen af te wenden door in de ruimte een nucleair bombardement uit te voeren.
Mimi Leder, eerder verantwoordelijk voor THE PEACEMAKER, heeft de race naar de bioscoop alvast gewonnen en dat legde haar geen windeieren: DEEP IMPACT haalde in het Amerikaanse openingsweekend meteen 42 miljoen dollar binnen. Zoiets zegt helemaal niets over de kwaliteit van de film, maar alles over de effectiviteit van de reclamecampagne. Die campagne belooft spektakel van het kaliber van INDEPENDENCE DAY. Zo bevat de trailer van de film enerverende beelden van de komeet die in zee stort en van de vernietiging van New York door een immense vloedgolf. Ja, denk je dan, na de vuurballen van VOLCANO en ID4 wil ik graag zien hoe de mensheid verzuipt, hoe steden verzwolgen worden, hoe de whizzkids van Industrial Light and Magic die komeet op aarde laten storten. Biertje erbij en brullen maar.
Maar Leder en co. zijn helemaal niet geinteresseerd in spektakel: de beelden van de grootschalige vernietiging laten honderd minuten op zich wachten en duren bij elkaar nog geen drie minuten, net zo lang als een trailer dus. Voor het zover is vertoont de film vooral veel akelige overeenkomsten met TV-programma’s als Spoorloos en de Surprise Show met Hennie Huisman. In het zicht van de ondergang vallen hele mensenmassa’s elkaar huilend in de armen, wordt er op epische schaal afscheid genomen en wordt oud zeer vergeven en vergeten. Hartverwarmend heet zoiets te zijn, maar het is vooral vals en schaamteloos sentiment dat de klok slaat. Waar TITANIC effect sorteerde door zich op twee mensen te concentreren, daar werkt DEEP IMPACT een heel telefoonboek af: je kijkt ernaar, maar voelt helemaal niets. En dan valt het op hoeveel de film lijkt op het werk van Ed Wood en consorten, want wat beklijft is het statische optreden van president Morgan Freeman en nieuwslezeres Téa Leoni, die vanachter hun bureau meedelen dat er verschrikkelijke dingen gebeuren, die je vervolgens niet of nauwelijks te zien krijgt. Als er geplunderd en gemoord wordt dan willen we dat ook zien, als Washington verzuipt dan willen we er middenin staan. Hopelijk heeft de komeet uit ARMAGEDDON meer impact dan deze slappe tranentrekker.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #35, mei/juni 1998.
