RECENSIE
Bioscoop

Mad Max: Fury Road(2015)

Een absurde parade van roestige bolides en hun woeste bestuurders in een post-apocalyptische, onleefbare woestijn. Bijna een halve eeuw na George Millers low-budget actieklassieker MAD MAX doet de Australiër zijn eigen kunstje nog eens héél vet over.

Een halve eeuw geleden besloot de Australische eerstehulparts George Miller, niet gehinderd door enige kennis van zaken, een film te maken met een bevriende amateurfilmer genaamd Byron Kennedy. De gruwelijke lichamen die de jonge arts na verkeersongelukken op zijn behandeltafel kreeg, in combinatie met het verlies van twee van zijn vrienden na auto-ongelukken én de prangende oliecrisis van 1973, inspireerden hem tot een post-apocalyptisch actieavontuur waarin hij al die bloedige wreedheden en reële angsten op een creatieve manier kwijt kon. Eerst met de korte film VIOLENCE IN THE CINEMA, PART 1 (1971); acht jaar later met het eerste deel van een bad-ass trilogie: MAD MAX (1979), MAD MAX 2: THE ROAD WARRIOR (1981) en MAD MAX BEYOND THE THUNDERDOME (1985). Hoewel dat eerste deel tot stand kwam met een bescheiden budget, maakten Miller én hoofdrolspeler Mel Gibson er een geweldige kaskraker van.

Voor zijn vierde, MAD MAX: FURY ROAD, had Miller heel wat meer centen tot zijn beschikking. Max Rockatansky moet ook nu in een van grondstoffen verstoken Australische woestijnhel zien te overleven. ‘A man reduced to a single instinct: to survive’, aldus Tom Hardy in de voice-over. Hij is perfect gecast, al vanaf de eerste scène waarin deze stille kracht in 0.3 seconde een reptiel verschalkt en in zijn coole auto springt (een kleine cameo voor de Interceptor, een bruut aangepaste 1973 XB GT Ford Falcon Coupe) om te vluchten voor een roedel tegenstanders. Waarna hij alsnog gegrepen wordt en in het hoofdkantoor van slechterik Koning Immortan Joe (Hugh Keays-Byrne) als bloedzak wordt gebruikt. Zijn vluchtpogingen zijn haarscherp gefilmd. De opnames worden een tikje versneld afgespeeld en de bijna hoekige montage zorgt ervoor dat elk shot belangrijk wordt – en retespannend bovendien.

Dat blijkt het begin van twee uur lang pompeuze gekte: een waanzinnige roadtrip in combinatie met gelikt oorlogsgeweld en drama. Veel wordt er niet gesproken, maar dat is ook nergens voor nodig. We hebben helden op de vlucht en we hebben de vijand. That’s it.

In het jaar 2060 is onze beschaving na een reeks rampen ineengestort. In de droge woestijn houden de haves (Koning Immortan Joe en zijn bloeddorstige leger) het water en de olie in handen. De have-nots sterven van de dorst en leven in middeleeuwse omstandigheden. Een groep gevangen broedvrouwen probeert onder leiding van Imperator Furiosa (Charlize Theron) te ontkomen naar de groene oase van haar jeugd. Gelegenheidsheld ‘Mad’ Max Rockatansky sluit zich – ondanks zijn status van eenling – bij hen aan. Op de voet – of op de vlammende band – gevolgd door een woedende menigte. Het wordt een virtuoos, van de pot gerukte dollemansrit.  Alle gevechten vinden plaats op racesnelheid; in de auto’s, op de motorkappen, in de lucht (op metershoge, flexibele palen die tussen de verschillende voertuigen heen en weer bewegen, waarbij Cirque du Soleil-artiesten werden ingezet).

Je komt ogen tekort voor deze mooie waanbeelden van zand, hitte, staal, smeer en roest: gevangen mannen die als gedwongen bloeddonoren (‘bloedzakken’) aan het plafond hangen, romige vrouwen aan de moedermelkmachine, een live soundtrack die meereist (met een gitaarspelende rockster voorop)… De auto’s zijn veelal vette oldtimers, in combinatie met roestige slimmigheden. Geweldige make-up (Therons personage weet wel raad met autosmeer) en heerlijk bizarre bijfiguren: van een op de uitkijk zittende lilliputter aan allerlei sondevoedingachtige draden, langs een koning met een wel heel merkwaardig strijdtenue en een hoge piet die zijn gouden tanden als kogels gebruikt, naar een merkwaardig boekhouderstype met pijnlijk gezwollen, vergroeide voeten, kekke neusversiering en wanstaltige tepelpiercings.

Nog altijd houdt George Miller, die in de tussentijd films als BABE (1998) en HAPPY FEET (2006) maakte, van de échte shit. Echte actie, echte acteurs, echte make-up en echte ontploffingen. Als het kan, vermijdt hij green screens en computermagie. Hij filmde met een enorme crew van ruim duizend man, achttien verschillende state of the-roestige-art–voertuigen en monster trucks in (onder meer) de Namibische woestijn. En dat erváár je.

Distributie: Warner Bros. Pictures International Holland BV (NL 14 mei, BE 14 mei). Copyright Maricke Nieuwdorp. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende.

© Maricke Nieuwdorp
12 mei 2015
  • Titel
    Mad Max: Fury Road
  • Lengte
    120 minuten
  • Regie
    George Miller
  • Scenario
    George Miller, Brendan McCarthy, Nick Lathouris
  • Cast
    Tom Hardy, Charlize Theron, Nicholas Hoult
  • Taal
    English, Russian
  • Land
    Australia
  • Trailer
Meer Sci-Fi
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.