“In de nabije toekomst is Nederland een politiestaat. De leider van het land stelt orde en veiligheid boven alles. Slechts enkelen komen in opstand.” Hollandse dystopische sciencefiction met Matthijs van de Sande Bakhuyzen.
De begintitels maken natuurlijk nieuwsgierig. BOY 7 opent bovendien lekker geheimzinnig. Sam (Matthijs van de Sande Bakhuyzen) komt in een drukke metro weer tot bewustzijn. Wie hij is en waar hij vandaan komt? Hij weet het niet. Verderop staat een man die de meeste bioscoopbezoekers zullen herkennen als Tygo Gernandt. Een jonge, roodharige vrouw met helblauwe ogen spreekt hem aan met een Vlaamse tongval. Zij is haar geheugen ook kwijt. Hij krijgt een bloedneus. De politie vraagt hem om zijn ID. Die heeft hij niet. Hij blijkt verbazend goed te kunnen vechten…
De Vlaamse komt pas na dik 45 minuten achter haar eigen naam: Lara. Samen proberen ze uit te vogelen wat er aan de hand is. Een boekje vol handgeschreven notities geeft aanwijzingen. Ondertussen bericht de televisie over een aanslag op Willem de Geer, het landelijk hoofd terrorismebestrijding.
BOY 7 is gebaseerd op de gelijknamige jeugdthriller die in 2009 bij uitgeverij Van Holeman & Warendorf verscheen. Schrijfster Mirjam Mous publiceerde al meer dan zestig boeken voor kinderen in alle leeftijdscategorieën. Van Monsters Mollen (1998), via enkele deeltjes Viggo Vampier en Maffe Meiden, langs Doorgeschoten (gebaseerd op de schietpartij in Columbine), naar Test (2013). Boy 7 werd geschreven voor jongeren boven de vijftien. Young Adult dus, en net als de Amerikaanse titels in dat genre schuwt de film de volwassen thema´s niet. BOY 7 gaat over politiek machtsmisbruik, cybercrime, terrorisme, veiligheidsdiensten, bio-chips en een beetje over de liefde. ´We hebben gekust,’ realiseert Sam zich wanneer hij halverwege dat notitieboekje is.
Origineel is het niet. Al sinds NIKITA (Luc Besson, 1990) belanden jeugdige delinquenten in geheime opleidingsinstituten waar hun criminele talenten worden ingezet voor de nationale veiligheid. Sam, in dit geval, blijkt een hacker te zijn. Gernandt, Renée Soutendijk, Halina Reijn en Hans Dagelet – niet de minsten – krijgen niet bepaald gelaagde personages te spelen. Gernandt draagt overigens een baardje dat doet vermoeden dat er naar de retro-futuristische look van THE HUNGER GAMES gekeken is. Regisseur Laurens Blok bevestigde het in het interview dat Schokkend Nieuws met hem had.
Je zou willen dat je enthousiaster was over een van de weinige Nederlandse scifi-thrillers, maar BOY 7 wordt helaas nogal ontsierd door scenariomissers. Het notitieboekje (raad eens wie dat geschreven heeft?) is een suspense-killer van jewelste. De lange flashbacks leggen uit wat er gebeurd is, terwijl het zoveel spannender geweest zou zijn als Sam en Lara zélf de aanwijzingen aan elkaar hadden moeten verbinden. Nu zijn ze een groot deel van de film, in elk geval zolang er gelezen moet worden, veroordeeld tot passiviteit. Je vraagt je ook af hoe het mogelijk is dat het hart van de Nederlandse veiligheidsdienst zó slecht beveiligd wordt. Sam heeft toegang tot computers, flash drives en bestanden – zonder dat daar veel ‘DNS spoofing’ voor nodig lijkt te zijn. Ze wéten nota bene dat hij een hacker is!
Blok debuteerde in 2008 met de ambitieuze fantasy-familiefilm THE SEVEN OF DARAN: THE BATTLE OF DARAN en regisseerde FEUTEN: HET FEESTJE. Eerder regisseerde hij al 23 afleveringen van de serie. MIDDEN IN DE WINTERNACHT, zijn voorlaatste, was een geestige en fantasierijke kerstjeugdfilm met Arjan Ederveen en (de stem van) Jeroen van Koningsbrugge. Je kunt Blok dus wel een geoefend regisseur noemen. En, voor SN-lezers belangrijker, hij blijkt dus ook enige affiniteit te hebben met fantasy en sciencefiction. Nu maar hopen dat er een beter scenario langskomt. BOY 7 ziet er verder zo net strak uit als vergelijkbare Amerikaanse scifi-thillers en de angst voor wat de nabije toekomst brengen zal, die blijft ook nog wel even.
Di: A-Film (Release NL 19 februari 2015). Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 19 februari 2015.
