Lucas Till ziet eruit alsof hij uit een boyband komt en zal ongetwijfeld tienermeisjes doen wegdromen, maar in WOLVES roept hij vooral herinneringen op aan graaf Waldemar Daninsky.
Trouwe Schokkend Nieuws-lezers weten natuurlijk dat Daninsky ‘El Hombre Lobo’ het alter ego was van Paul Naschy a.k.a Jacinto Molina Álvarez. De in 2009 overleden Spaanse acteur was te zien in maar liefst vijftien weerwolffilms, van MARK OF THE WOLFMAN / LA MARCA DEL HOMBRE LOBO (Enrique López Eguiliuz, 1968) tot A WEREWOLF IN THE AMAZON / UM LOBISOMEM NA AMAZONIA (Ivan Cardoso, 2005). Till heeft niet het borsthaar van zijn illustere voorganger, maar zo te zien wel de ijdelheid. De special effects in WOLVES smeken gewoonweg om een cultstatus.
WOLVES, een weerwolffilm voor het Young Adult-publiek, draait om Cayden Richards (Till), een jeugdige jock die zijn temperament soms niet helemaal onder controle heeft. Dat blijkt tijdens een schoolsportwedstrijd en in het liefdesspel, maar het zou ook zo maar eens de reden kunnen zijn waarom zijn adoptieouders opeens dood worden aangetroffen: verscheurd, als door een wild beest. Wie of wat is Cayden? Een mysterieuze figuur, genaamd Wild Joe (John Pyper-Ferguson), vertelt hem dat hij in Lupine Ridge moet zijn voor nadere inlichtingen.
Lupine Ridge doet stevig denken aan Bon Temps, het fictieve plaatsje in True Blood. Ook hier draait het sociale leven om de enige kroeg die het dorp rijk is en blijken alle stamgasten vermomde bovennatuurlijke freaks. Cayden wordt er verliefd op barmeisje Angelina (Merritt Patterson), sluit er vriendschap met boer John Tollerman (Stephen McHattie) en krijgt het er aan de stok met Connor Slaughter (Jason Momoa), de leider van een weerwolf-biker gang. Connor en Cayden delen natuurlijk een geschiedenis. Debuterend regisseur en scenarist David Hayter schreef ook mee aan films als X-MEN, X2 en WATCHMEN. Het scenario druipt van de routine.
Lucas Till is, met zijn golvende blonden manen en stijve acteerstijl, ongeloofwaardig als eenzame (weer)wolf. Op tragische wijze veroordeeld tot een zwervend bestaan, op zijn motor wegrijdend naar de zonondergang – maar je vermoedt twee passen achter de camera voortdurend een batterij manicures en haarstylisten. De overige acteurs zijn onvermeldenswaardig. Alleen Stephen McHattie valt op. Imagine-gangers herinneren zich hem nog van zijn hoofdrol in PONTYPOOL waarin hij als radio-dj – vanuit de studio en dus grotendeels op kracht van suggestie – verslag deed van een dodelijk epidemie. In WOLVES zorgt hij, genoeglijk lurkend aan zijn pijp, als boer John Tollerman voor wat warmte en humor.
Humor, maar dan van de onbedoelde soort, levert WOLVES ook. Daar moet je het mee doen, want griezelig of anderszins opwindend (voor de TWILIGHT-crowd is er een weerwolfseksscène) is de film allerminst. CGI, green screen en een overmaat aan day-for-night-shots doden de sfeer. De finale begint met een huwelijksplechtigheid waarvoor iedereen zijn beste vacht heeft aangetrokken. Cayden-de-wolf, herkenbaar aan de blonde kuif boven zijn kraaloogjes en snuit, spreekt de genodigden toe via een megafoon en kijkt als een verbaasde Chihuahua wanneer hem eindelijk de waarheid over de dood van zijn adoptieouders wordt onthuld. ‘You did what?!’ Gehuild – van het lachen.
Di: DFW. Release: B: 7 januari, NL: 8 januari 2015. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 7 januari 2015.
