We deden een dansje toen het erop leek dat Michael Bay na TRANSFORMERS: DARK OF THE MOON de reeks met rust zou laten. Nog geen jaar later kondigde hij TRANSFORMERS: AGE OF EXTINCTION aan.
Misschien dat er bij de grootste optimist op Aarde nog een snufje hoop verstopt zat dat Bay na een belabberde eerste trilogie de franchise een betere kant op zou sturen. Zijn uitspraak dat critici hem totaal niet boeien, omdat het publiek toch wel naar de bioscoop komt, gaf echter weinig reden tot optimisme.
TRANSFORMERS: AGE OF EXTINCTION bevat wel enige vernieuwing, zo is hoofdrolspeler Shia LaBeouf vervangen door de ook niet al te serieus te nemen Mark Wahlberg. We weten dat hoofdpersonage Cade Yeager een uitvinder is, omdat Wahlberg dit in de film maar blijft herhalen en omdat hij af en toe een bril draagt. Op een dag koopt Cade een oude vrachtwagen en komt al snel tot de ontdekking dat hij Optimus Prime in huis heeft gehaald. Hij repareert de populaire leider van de Autobots, waarna alle ellende opnieuw begint.
De cast is de grootste verandering ten opzichte van de vorige films; de personages blijven echter nagenoeg dezelfde. Nicola Pelz als de dochter van Cade volgt Megan Fox en Rosie Huntington-Whiteley op als de dame met de looks maar bar weinig acteervaardigheden. T.J. Miller is de comic relief, waarvan je na een paar minuten al hoopt dat hij onder een Autobot terechtkomt. Shane Dyson is het stoere, knappe vriendje. Stanley Tucci speelt de rol die John Torturro in de vorige films voor zijn rekening nam, maar houdt godzijdank wel zijn broek aan.
De nieuwe gezichten ten spijt heeft Michael Bay met TRANSFORMERS: AGE OF EXTINCTION simpelweg voor de vierde keer dezelfde film gemaakt. Bay ontketent weer een wervelstorm aan explosies, lens flare, product placement, helikopters, zonsondergangen en wapperende Amerikaanse vlaggen. Je hebt op den duur geen flauw benul meer waar je naar kijkt. Een hele hoop poeha en geknal om helemaal niets. En als dieptepunt natuurlijk weer een hoop clichématig en belabberd geschreven drama en komedie rond oervervelende bordkartonnen personages. Tussen de allesverwoestende knokpartijen van de Autobots door reserveert Bay graag tijd om uit te leggen waarom de minderjarige dochter van Wahlberg toch seks mag hebben met haar vriendje. In gedachten zie je Bay achter de camera gniffelen als een puber.
Net als bij de eerdere films, gaat Bay niet alleen de mist in bij de menselijke personages. Als je dacht dat we waren verlost van de irritantste Autobots (Mudflap and Skids, iemand?), krijgen we John Goodman op ons dak als een Autobot die simpelweg zijn mechanische muil niet wil houden. Je zou gedurende de hele derde akte het liefst “Shut the fuck up, Donny!” naar het scherm willen schreeuwen.
Toegegeven, het is prettig dat het Amerikaanse leger ditmaal minder aandacht krijgt en ook het ontbreken van de ouders van Sam Witwicky doet dit vierde deel geen kwaad. De Dinobots, waarschijnlijk het enige waar de fans nog enigszins naar uitkeken, zijn echter uiterst teleurstellend. Hoe vaak de robo-Tyrannosaurus ook opdook in de trailers en teasers, het beest mag enkel aan het einde even komen opdraven als vervoersmiddel van Optimus Prime, om daarna weer snel van het toneel te verdwijnen.
Volgens Bay is TRANSFORMERS: AGE OF EXTINCTION de laatste Transformers- film die hij zelf zal regisseren. Dat zei hij dus ook al over TRANSFORMERS: DARK OF THE MOON. De tijd zal het leren.
Di: Universal Pictures Benelux. Release op dvd: 26 november 2014. Copyright Jasper ten Hoor. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 18 november 2014.
