Officieel maakt de film geen deel uit van de aangekondigde ‘shared universe’ van Universal monsters, maar op basis van DRACULA UNTOLD zeg ik: laat ook maar.
Marvel scoort momenteel met een reeks films en personages die onderling samenhangen. IRON MAN, THE INCREDIBLE HULK, THOR, CAPTAIN AMERICA: THE FIRST AVENGER en THE AVENGERS vormden de eerste fase van het masterplan. Nu de Avengers in die laatste film zijn samengebracht en ook de GUARDIANS OF THE GALAXY tot de Marvelwereld zijn toegetreden, wacht ons vanaf juli 2015 de derde fase met onder meer ANT-MAN en DOCTOR STRANGE.
Het is logisch dat Universal naar het succes lonkt. Scenaristen Alex Kurtzmann en Chris Morgan kregen daarom opdracht een soortgelijke wereld te bedenken voor de klassieke Universal Monsters. De reboot van THE MUMMY in april 2016 wordt de eerste film. Wie weet wie er dan nog zullen volgen: The Wolf Man, het monster van Frankenstein, The Creature of the Black Lagoon, The Invisible Man…
Collega Hedwig van Driel wees er al op dat het niet de eerste keer is dat Universal een dergelijke cross-over probeert. Erg geslaagde films leverde dat tot nu toe niet op. Eén verschil met de Marvel-films springt vrijwel meteen in het oog: beschikt Marvel over superhelden, Universal beschikt vooral over monsters, of op z’n minst tragische antihelden. En na het lachwekkend slechte I, FRANKENSTEIN (Lionsgate, overigens) en DRACULA UNTOLD is duidelijk dat je er ook vooral geen helden van moet proberen te maken.
In het geval van Dracula is dat sowieso een enorme opgave. Algemeen wordt aangenomen dat Bram Stoker zijn romanpersonage vernoemde naar de Transsylvanische vorst Vlad III (1456-1462) die bekend stond onder de bijnaam ‘Vlad the Impaler’. Hij zou naar schatting 40-100.000 politieke tegenstanders hebben gespiest en nog eens 100.000 Turken in zijn strijd tegen het Ottomaanse rijk. Lekkere jongen.
DRACULA UNTOLD belooft ons het nooit eerder vertelde verhaal van zijn oorsprong. Hoe veranderde Vlad III (in de film gespeeld door Luke Evans) in de bloeddorstige graaf Dracula? Het antwoord dat scenaristen Matt Sazama en Burk Sharpless verzonnen hebben: noodgedwongen. Vlad III, zo wordt ons in een voice-over verteld, was in zijn jeugd gedwongen om voor het Ottomaanse rijk te vechten. In die tijd verwierf hij zijn bloederige reputatie. Tegenwoordig is hij de vreedzame heerser van Wallachia, een regio in de zuidelijke Karpaten, en probeert al tien jaar de vrede te bewaren met de heerszuchtige Turken. Wanneer Sultan Mehmed II (Dominic Cooper) te ver gaat en duizend verse kindsoldaten eist – waaronder Vlads bloedeigen zoon – is hij gedwongen het zwaard weer op te nemen. Sterker: tegenover de Turkse overmacht heeft hij een bovennatuurlijke kracht nodig die alleen het duistere schepsel met de vuurrode ogen hem kan schenken, diep verscholen in een grot vol vleermuizen… Maar het drinken van zijn machtige bloed heeft natuurlijk een prijs…
Met de premisse is niet zoveel mis: een tragische en bloedige geschiedenis en een Faustiaanse keuze hadden best kunnen leiden tot een interessant, gelaagd personage. Dat deze Dracula gespeend is van de erotische en magnetische kracht die zijn voorgangers bezaten, had je hem dan nog best kunnen vergeven. Het probleem is dat alles bij die aanzetten blijft. Vlads traumatische jeugd als kindsoldaat en slachter, de liefde voor zijn land, de vrede, zijn vrouw en zijn zoon, zelfs zijn haat jegens de Turken: het is allemaal volstrekt mechanisch. Regisseur Gary Shore probeert simpelweg zo snel mogelijk bij de stoere one-liners en het bloedvergieten te komen. Of je je vervolgens aan de cgi stoort, is vooral een kwestie van smaak.
DRACULA UNTOLD is geen zeperd zoals I, FRANKENSTEIN dat was, maar er is weinig om enthousiast over te zijn. Enig lichtpuntje in een zee van been there, seen that, is Charles Dance als de Meester Vampier die Vlad de smaak voor bloed bezorgt. De scènes in de grot, die vagelijk doen denken aan NOSFERATU, en de slotscène, laten zien wat je bereikt met een beetje karakteracteur. Dat hij Vlad dan weer drie dagen de tijd geeft voordat de ‘turn’ definitief wordt, is een onhandige scenariotruc om de film te kunnen laten eindigen met de traditionele scène van de geboorte van de superheld:
Vlad trekt zijn nieuwe drakenkostuum tevoorschijn en roept: “That is no longer my name. My name… is Dracula.” Een mededeling die vooral onderstreept hoe overbodig deze film eigenlijk is.
Di: Universal (Release NL: 9 oktober 2014, BE:1 oktober). Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 8 oktober 2014.
