Oost, west, thuis best. Tenzij je de pech hebt dat er thuis een gemaskerde maniak met perverse hobby’s op je wacht.
Home invasion-films zijn al jarenlang populair in het horrorgenre. Niets is immers enger dan aangevallen worden op de plek waar we ons over het algemeen het meest veilig voelen. De lijst van films over nietsvermoedende stellen of gezinnen, die thuis voor een onaangename verrassing komen te staan groeit nog steeds, met recente titels als YOU’RE NEXT, THE STRANGERS en THE PURGE. HOME SWEET HOME van regisseur David Morlet (niet te verwarren met de gelijknamige horrorfilm van John K.D. Graham, die ook in 2013 uitkwam) mag worden toegevoegd aan dit lijstje.
In HOME SWEET HOME komen Frank en Sara op een avond thuis en treffen een ongenodigde gast aan in hun huis. Dit klinkt alles behalve vernieuwend, toch gaat Morlet, die eerder debuteerde met de zombiefilm MUTANTS, fris van start. In de opening van de film ligt de focus volledig bij de killer, die in het huis van Frank en Sara op zijn dooie akkertje het huis inspecteert en zijn plan tot in de puntjes voorbereidt. Hij doorzoekt alle kamers, kleedt zich om, zet een masker op en aait de kat. Na twintig minuten komen Frank en Sara thuis van een gezellig avondje uit. De één springt onder de douche, de ander zet een sfeervol muziekje op. De sfeer slaat echter om wanneer Frank in de woonkamer ineens een snoeiharde klap met een golfclub krijgt. Het smerige spel van de mysterieuze gemaskerde man is begonnen.
In dit eerste half uurtje zet HOME SWEET HOME echt iets nieuws neer. Het is interessant om een film te openen met de moordenaar en alles van zijn kant te beleven. De langzame, stijlvolle shots werken erg goed. Het siert Morlet dat hij niet kiest voor een snelle vertelling of heftig hand held camerawerk. Het doordachte camerawerk zorgt voor een koude,kille sfeer en past uitstekend bij de killer, die geraffineerd te werk gaat en overal de tijd voor neemt. Hij laat zijn slachtoffers nog even rustig hun eigen gang gaan, hij heeft geen haast.
Helaas lost Morlet in het tweede deel van de film de belofte niet in. Zodra de aanval op het stel is ingezet, blijven we niet langer bij de killer, maar volgen we voornamelijk Sara, een vrij nietszeggend en saai personage. De spanning is ver te zoeken wanneer we Sara voor de zoveelste keer door het huis zien strompelen en ze zich moet verstoppen voor de moordenaar die ergens in het huis rondloopt. Het laten vallen van een sleutel bij een ontsnappingspoging of een bal die langzaam van de trap stuitert; dit soort scènes hebben we net iets te vaak gezien.
HOME SWEET HOME zou een sterke toevoeging geweest zijn aan het home invasion-genre als de toonzetting en het originele perspectief van de opening was doorgetrokken. De kalme en kille sfeer blijft, maar door het gebrek aan een interessante verdere ontwikkeling verliest de film zijn kracht. In de laatste paar minuten van de film gooit Morlet er als uitsmijter nog een vrij aardige twist uit, maar dat haalt de film niet meer uit de middenmoot. Helaas: tóch weer een Michael Myers- kloon, twee oninteressante slachtoffers en een krakende houten vloer.
Di: Excesso Entertainment. Release op dvd: 11 september 2014. Copyright Jasper ten Hoor. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 30 september 2014.
