RECENSIE
Bioscoop

Elysium(2013)

Linda Holmes van de website NPR tweette afgelopen weekend “Elysium, by the way, is a fine lesson in the fact that world-building is not storytelling.” Ze legt de vinger op de zere plek: regisseur Neill Blomkamp is erg goed in het creëren van een interessante dystopie maar iets minder in het vertellen van een boeiend verhaal daarbinnen.

Blomkamps vorige film, DISTRICT 9, was opgezet als een allegorie voor de Apartheid, met de buitenaardse prawns als gevreesde en misbruikte ‘ander’. ELYSIUM is een film voor de Occupy-beweging: in de sciencefictionfilm leeft 99 procent van de bevolking in armoede op een overbevolkte en smerige aarde, terwijl de laatste 1 procent leeft in het designer-ruimteschip Elysium, vrij van zorgen en – vooral – vrij van ziekte. Secretary Delacourt (Jodie Foster) zorgt er wel voor dat het zo blijft, en dat de wanhopige vluchtelingen die Elysium proberen binnen te dringen snel worden gedeporteerd – áls ze het al levend halen. Subtiel is het niet bepaald, maar het is een intrigerende premisse.

Max Da Costa (Matt Damon) droomt al sinds zijn kindertijd van Elysium, maar heeft zich neergelegd bij een bestaan vol kleine en grote nederlagen: hij heeft een strafblad, zwoegt iedere dag in de fabriek en de politierobots (die hij nota bene zelf in elkaar schroeft) breken zijn arm omdat hij een geintje maakte. Van zijn reclasseringsambtenaar kan hij weinig sympathie verwachten. Het vriendinnetje uit z’n kindertijd (Alice Braga) houdt ook liever afstand. Pas wanneer Max werkelijk niets meer te verliezen heeft, kookt alle ellende over en is hij klaar om terug te vechten tegen het systeem – mét behulp van een indrukwekkend exo skelet. Hij weet echter niet dat hij een heuse politieke samenzwering binnen blundert.

Blomkamp trekt veel tijd uit voor de opbouw, maar eigenlijk is dat het beste gedeelte van ELYSIUM. De regisseur bevolkt de wereld met gelaagde types: de sympathieke Julio (Diego Luna), de stiekem idealistische coyote (Wagner Moura), zelfs de fabrieksbaas die niet zo gewetenloos is als hij zich voordoet. De brute Kruger (Sharlto Copley, die in DISTRICT 9 de rol van Wikus van der Merwe op zich nam, maar er hier heel anders uitziet) kun je niet echt complex noemen, maar memorabel is hij zeker. Blomkamp is ook goed in textuur: niet alle robots glimmen nog, alles heeft een geloofwaardige chaos en viezigheid, en het menselijk lichaam is maar al te kwetsbaar: pijn doet hier echt pijn.

Helaas zijn de rijken in deze film volstrekt persoonlijkheidsloos. Zelfs Jodie Foster is ronduit saai te noemen. De rest van de bovenwereld bestaat uit inwisselbare paspoppen die weinig anders te doen krijgen dan zwemmen en op beleefde toon met elkaar converseren. Eigenlijk wordt ook nooit goed uitgelegd waaróm de rijken hun magische genezingsbedden niet willen delen. Praktische bezwaren lijken er niet te zijn. Zouden er geen linkse mensen meer zijn in deze toekomst, of zijn die gewoonweg niet uitgenodigd voor het paradijs?

Uiteindelijk weet Blomkamp nét niet genoeg te doen met de premisse van ELYSIUM, en ontaardt de plot in vrij standaard actiescènes. Toch is het prettig om een film te zien die in ieder geval probeert een originele dystopie te tonen. Ik ben meestal niet zo’n voorstander van sequels, maar in dit geval wil ik graag zien wat er na het al-te-nette einde gebeurt.

DI: Universal. Copyright Hedwig van Driel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 14 augustus 2013.

14 augustus 2013
  • Titel
    Elysium
  • Lengte
    109 minuten
  • Regie
    Neill Blomkamp
  • Scenario
    Neill Blomkamp
  • Cast
    Matt Damon, Jodie Foster, Sharlto Copley
  • Taal
    English, Spanish, French, Afrikaans
  • Land
    United States, Canada
  • Trailer
Meer Sci-Fi
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.