RECENSIE

The Hunger Games(2012)

Het driedelige The Hunger Games is een van de betere boekenseries voor ‘Young Adults’. De mix van sciencefiction, gladiatorengevechten, romantiek en maatschappijkritiek bereikte, na publicatie van het eerste deel in 2008, de hoogste positie in de New York Times bestselling list. Suzanne Collins’ schrijfstijl is een verademing vergeleken met het dorre proza van Twilight’s Stephenie Meyer. Een verfilming was niet alleen voorspelbaar – er werd ook naar uitgekeken.

THE HUNGER GAMES speelt zich af in een barbaarse toekomst. Op de plek waar ooit de Verenigde Staten lagen, ligt nu Panem. Het land wordt geregeerd door The Capitol, een decadente hoofdstad die na een lange oorlog twaalf districten aan zich wist te onderwerpen. Om elke gedachte aan een nieuwe opstand de kop in te drukken is een terugkerend ritueel van openbare vernedering ingevoerd: ieder district moet, ieder jaar, twee kinderen tussen twaalf en achttien jaar leveren voor ‘The Hunger Games’. Terwijl heel Panem gedwongen is op televisie mee te kijken, vechten vierentwintig ongelukkige tieners een gladiatorengevecht uit tot er maar eentje overblijft. Zestienjarige Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence) uit District 12 is één van hen.

De onderlegde Schokkend Nieuws-lezer denkt nu aan BATTLE ROYALE en THE RUNNING MAN. Omdat Katniss haar beproeving deelt met de knappe Peeta (Josh Hutcherson), maar met haar hart ook nog steeds vertoeft bij haar trouwe vriend Gale (Liam Hemsworth) in district 12, ligt het ook voor de hand dat Lionsgate hoopt op een succes dat TWILIGHT kan evenaren. De eerste bioscoopcijfers uit de VS lijken Lionsgate daarin gelijk te geven. Het tweede deel, CATCHING FIRE, werd reeds aangekondigd. Op een aantal vlakken verdient THE HUNGER GAMES dat ook, maar de verfilming door Gary Ross (PLEASANTVILLE) is toch geen volledig succes.

Dat een verhaal over moordende tieners, met bovendien een moeilijk te negeren maatschappijkritische ondertoon, het in Amerika schopt tot potentiële blockbuster is op zich al interessant. BATTLE ROYALE zal altijd een cultfilm blijven; in de VS gaat THE HUNGER GAMES uit in meer dan 4.000 theaters (101 zalen in Nederland). Lionsgate heeft bovendien het oorspronkelijke materiaal niet al teveel aan willen lengen. Deze film is eerder minder dan meer romantisch dan het eerste boek. En Jennifer Lawrence is zeker niet de meest gemakzuchtige keuze wanneer je hoopt op een fail proof bioscoophit.

Lawrence, eerder te zien in WINTER’S BONE, is wel een uitstekende hoofdrolspeelster. Katniss groeide op in armoede, spendeerde het grootste deel van haar jeugd in de bossen waar ze met pijl en boog op wild jaagde en moest vrijwel alleen de zorg dragen voor haar zusje Prim. Nu staat ze opeens in het centrum van een krankzinnig en bloeddorstig mediaspektakel. Katniss is een survivor, maar ze is ook pas zestien. Alle angst, twijfel en trauma die Collins in haar boeken zo uitgebreid kon beschrijven, zijn af te lezen aan het gezicht van Lawrence en haar bruuske lichaamstaal.

Het andere geslaagde aspect van THE HUNGER GAMES betreft de art direction en de kostuums. Wie met plezier terugdenkt aan Dynamo, Subzero of Buzzsaw in THE RUNNING MAN zal zich ook prettig verwonderen over de decadentie in The Capitol. Soldaten in witte uniformpjes en plexiglazen helmen… Wes Bentley met een baard die zo vreemd is dat er inmiddels een twitteraccount voor is geopend… Stanley Tucci met een paardenstaart en een haaienglimlach… Elizabeth Banks met een suikerspin op haar hoofd… Het televisiespektakel dat zij aanrichten ter viering van het aanstaande bloedbad is alarmerend decadent.

Toch geldt die waardering vooral de bijzondere vorm; als parodie op de macht van de massamedia is het niet echt bijtend. Ook het andere hete hangijzer dat Collins’ zo effectief aankaartte – de gruwelijkheid van de oorlog – komt in de film niet aan. Gary Ross schiet tekort op twee belangrijke aspecten: Katniss gaat nauwelijks relaties aan met anderen en Ross schrikt terug voor het geweld in het verhaal.

Om met dat laatste te beginnen: censors zullen hierover van mening verschillen, maar het geweld in THE HUNGER GAMES is nauwelijks schokkend. Telkens wanneer een van de vierentwintig kindgladiatoren de dood vindt, schudt de camera zo hevig heen en weer dat er domweg niets te zien valt. Tucci en Bentley leveren ondertussen een soort sportcommentaar, veruit het zwakste onderdeel van de film, dat iedere spanning teniet doet. Ross’ aanpak is tegenstrijdig. Hij probeert zijn publiek de gruwelijkheden te besparen, terwijl dit is toch precies is waarover The Hunger Games gaat: cynisch misbruik van de macht en de media aan de ene, en kindsoldaten en oorlogstrauma’s aan de andere kant. Wie de finale van het laatste boek kent, vraagt zich af hoe Ross of een volgende regisseur dat aan gaat pakken.

142 minuten duurt THE HUNGER GAMES en dat is te lang. Ross is zo druk met de uitleg van de spelregels en het trouw reproduceren van elke scène uit het boek, dat hij geen kans ziet om Katniss’ vriendschap met modeontwerper Cinna (Lenny Kravitz) tot volle wasdom te laten komen; iets te tonen van haar haat-liefdeverhouding met alcoholistische trainer Haymitch (Woody Harrelson) of duidelijk te maken hoeveel de ontmoeting met de kleine Rue voor haar betekent. Het arme kindje is nauwelijks geïntroduceerd of ze wordt al afgemaakt. Teveel romantiek? Was de centrale driehoeksrelatie tussen Katniss, Gale en Peeta maar wat beter uitgewerkt. Dat had film meer hart gegeven. Voor film gelden immers dezelfde dramatische wetten als voor gladiatorengevechten. Wat is de impact van een gevecht op leven en dood als je de gladiatoren niet kent?

Misschien lijdt THE HUNGER GAMES onder het feit dat dit het eerste deel is en er nog een hoop uit te leggen valt. Met de bijzondere stilering en, vooral, met deze hoofdrolspeelster zou het nog goed kunnen komen in CATCHING FIRE. Voorlopig is mijn honger echter nog niet gestild.

Di: Independent (B en NL: 21 maart) Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 22 maart 2012.

22 maart 2012
  • Titel
    The Hunger Games
  • Lengte
    142 minuten
  • Regie
    Gary Ross
  • Scenario
    Gary Ross, Suzanne Collins, Billy Ray
  • Cast
    Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth
  • Taal
    English
  • Land
    United States
  • Trailer
Meer Sci-Fi
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.