Na vier delen zou je denken dat filmmakers de weg zo langzamerhand wel kennen. Klopt, en dus neemt men in WRONG TURN 4: BLOODY BEGINNINGS wéér de verkeerde afslag.
Dat dit een prequel is en we dus strikt genomen voor het eerst de verkeerde kant opgaan in deze in 2003 door Rob Schmidt gestarte franchise, is geen excuus. Declan O’Brien regisseerde immers ook WRONG TURN 3: LEFT FOR DEAD (2009) en weet dus precies welk pad hij betreedt.
Dat is het pad dat direct naar dvd voert, zonder tussenstop in de bioscoop, en met steeds minder geld moet worden afgelegd. De eerste WRONG TURN kostte naar schatting tien miljoen dollar en bracht vijftien miljoen op. Deel twee had slechts vier miljoen ter beschikking. Over dit laatste deel zijn geen cijfers bekend, maar niemand zal grote verwachtingen koesteren van een film die het moet doen met één hoofdlocatie (een oud psychiatrisch ziekenhuis), negentien draaidagen en een wegwerpcast.
Onder die castleden vinden we Tenika Davis, voormalig deelneemster aan Canada’s Next Top Model; Kaitlyn Wong, Toronto’s Miss CHIN Bikini Pageant winnares 2009; Terra Vnesa uit de Canadese soap opera 11 Camera’s (‘Their dirty laundry. Your soap.’) en nog vijf andere volkomen onbekende Canadese acteurs en actrices. Dat de echte helden van de WRONG TURN-serie – Three Finger, One Eye en Saw Tooth, monsterlijke producten van decennia van inteelt en kannibalisme – een slachting gaan aanrichten, weten we op voorhand. O’Briens idee van ambitie is, dat hij ze opzadelt met maar liefst acht (8!) zorgeloze en permanent geile jongeren. ‘Great! We’re almost out of weed!’
Sara, Kenia, Bridget, Jenna, Kyle, Daniel, Lauren en Claire nemen een verkeerde afslag tijdens hun vakantie op de sneeuwscooter. Zo belanden ze in het verlaten Glenville Sanatorium. De kijker weet dan al dat er op deze plek begin jaren zeventig iets helemaal misging toen een jonge psychologe het in haar blonde hoofd haalde muziektherapie te geven aan de criminally insane. Sindsdien leven Three Finger, One Eye en Saw Tooth in vrijheid en voeden zich met iedere mens die zich in de omgeving waagt. Daniel, bijvoorbeeld, wordt levend in stukjes gesneden voor een ‘fucked up fondue.’
O’Brien zoekt het vermaak vooral in lang uitgesponnen martel- en sterfscènes. De regisseur neemt met een gewone ophanging geen genoegen; het slachtoffer moet daarbovenop minstens nog gevierendeeld of onthoofd worden. Spannend is het allemaal geen moment. Daarvoor zijn de typetjes en de verlaten ziekenhuisgangen te overbekend en is het allemaal veel te slordig geschreven en geregisseerd. ‘We zitten in de val!’ roepen de argeloze acht. ‘Ze staan bij de deur!’ en dan zijn ze nog maar met z’n drieën.
Bizar is, hoe de film halverwege vrijwel tot stilstand komt. De jongeren slagen er gemakkelijk in de drie freaks op te sluiten in celblok c, maar weten daarna niet goed wat te doen. Ze gaan dus maar slapen. ‘Want morgen moeten we fit zijn voor de terugreis.’ Gaap. Je zou er bijna ook bij in slaap sukkelen. Gelukkig ligt in dat celblok nog steeds een haarspeld van die blonde muziektherapeute van dertig jaar geleden, en is het dus een kwestie van tijd voordat het rondrennen met slagwapens en elektrische apparatuur weer kan beginnen.
Op het bijgevoegd audiocommentaar mag O’Brien zijn sadistische vondsten graag aanprijzen met een quasiverbaasd ’that’s sooo wrong!’. Was het maar echt zo dat WRONG TURN 4: BLOODY BEGINNINGS af en toe verrassen kon.
Di: Fox (release op dvd en blu-ray: 7 februari). Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 9 februari 2012.
