RECENSIE
Bioscoop

Se7en(1995)

David Fincher debuteerde drie jaar geleden met het derde, redelijk geslaagde deel in de ALIEN-reeks. Zijn tweede film is in zekere zin ook een vervolg, want tot en met de onheilspellende soundtrack van Howard Shore en het moeizame puzzelwerk van vasthoudende rechercheurs doet SE7EN sterk aan Jonathan Demme’s THE SILENCE OF THE LAMBS denken.

Wederom wordt de wereld opgeschrikt door een seriemoordenaar die volgens een bizar patroon zijn bloederig handwerk verricht. De psychopaat uit SE7EN worstelt echter niet met zijn seksuele identiteit, maar heeft zich de Bijbelse taak gesteld de tot moreel verval geneigde mensheid eens duchtig wakker te schudden met het bestraffen van de Zeven Hoofdzonden (te weten: gulzigheid, hebzucht, luiheid, afgunst, woede, trots en lust). Zo wordt een dikzak volgepropt met voedsel tot hij erin stikt, een luiaard een jaar lang op een bed vastgebonden en uitgehongerd en een prostituée vermoord met een attribuut uit de SM-winkel. Het onderzoek naar de moorden is in handen van rechercheurs Somerset (Freeman) en Mills (Pitt), die na een wat stroeve eerste kennismaking – het zal eens niet – eendrachtig tegen de beestachtige killer optrekken. Consequentie van de jacht is natuurlijk dat de prooi zich tegen zijn jagers begint te keren, wat weer de belofte in zich draagt van een adembenemende persoonlijke confrontatie tussen met name Mills en de moordenaar.

SE7EN balanceert ongetwijfeld op de grens van wat in Hollywood nog onder mainstream filmamusement mag worden verstaan. Het New York van Fincher, scenarist Andrew Kevin Walker en cameraman Darius Khondji is een zeldzaam deprimerend oord, waarvan de inwoners zuchten onder een overmaat aan regen en een tekort aan daglicht, waar het gegrom van de stad door de dikste muren heendringt en sommige huizen zelfs letterlijk trillen op hun grondvesten wanneer er een metro voorbij dendert. Dit in groezelige bruine tinten gedrenkte New York is in feite mensvijandiger dan de man die de lelijkheid en het verval van waarden en normen hardhandig aan de kaak meent te moeten stellen.

Fincher leerde het vak in de reclame-industrie en maakte clips voor o.a. Madonna en Aerosmith. Uit die achtergrond valt te verklaren waarom de groezelige beelden in SE7EN misschien net iets te glossy ogen en Fincher wat minder gevoel voor klassieke suspense aan de dag legt dan Demme of pakweg Brian de Palma. Maar achter de wat modieuze buitenkant gaat wel een thriller schuil die hard en compromisloos durft te zijn en de makkelijke uitweg van een happy end onbenut laat. SE7EN is vanaf de lugubere (en, mede danzkzij de monotone techno-dreun van Nine Inch Nails, overdonderende) titel-sequentie tot en met de ontluisterende conclusie, verplichte kost voor zwartkijkers. En gorehounds die zich afvroegen wat er toch van make-up wizard Rob Bottin (THE THING, TOTAL RECALL) is geworden, kunnen hun hart ruimschoots ophalen aan diens akelig realistische bijdragen.

Copyright Steef de Koning. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #21, oktober/november 1995.

© Steef de Koning
1 oktober 1995
  • Titel
    Se7en
  • Lengte
    127 minuten
  • Regie
    David Fincher
  • Scenario
    Andrew Kevin Walker
  • Cast
    Morgan Freeman, Brad Pitt, Kevin Spacey
  • Taal
    English
  • Land
    United States
  • Trailer
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.