THE MUMMY LIVES zou een kolfje naar de hand van Gorehound zijn, ware het niet dat hij dit nummer met zomerreces is. Daarom riep SN de hulp in van de voormalige pulp-expert van Horrorscoop, Dr. Trash.
THE MUMMY LIVES vangt aan met een uitgebreide verhandeling over alle sterrenbeelden en hun ascendanten. Dit blijkt voor het verhaal dat volgt hoegenaamd niet relevant te zijn, maar wel duurt de titelrol er al met al tien minuten door. Na deze vertraagde start bevinden we ons in Egypte, nabij Cairo om precies te zijn, alwaar een archeologische expeditie onder leiding van Lord Maxton op het punt staat de zojuist ontdekte graftombe van de hogepriester Aziru te openen. Zeer tegen de zin van enkele inboorlingen, uiteraard, die hun gemengde gevoelens kenbaar maken middels het tot vervelens toe herhalen van de uitroep ‘House of Bilad!’.
Tezelfdertijd arriveert Sandra Barnes (Hardy) in Cairo, een jongedame die als door een magneet naar Egypte is getrokken. In haar hotelkamer ligt zij ’s nachts te woelen in haar slaap, en droomt dan over Aziru (Curtis), die in een ver verleden zijn liefde voor de prille Kia (toevallig óók Hardy) moest bekopen met een gruwelijke dood. Want Kia was voorbehouden aan de god Toth. Gelukkig logeert in hetzelfde hotel ook de aantrekkelijke psycholoog Dr. Carey Williams (Wrangler), die zich over Sandra ontfermt. Om een lang verhaal kort te maken: de archeologen openen het graf van Aziru die prompt tot leven komt, zijn zwachtels afwerpt en achter Sandra aangaat om haar te offeren aan Toth. En passant worden natuurlijk nog de archeologen en hun helpers uit de weg geruimd.
THE MUMMY LIVES is een zeldzaam futloos en voorspelbaar werkje. Curtis, 69 inmiddels, strompelt rond als een houten klaas en krijgt tenenkrommende teksten als deze in de mond gelegd: ‘Behold the heavens, from where the ancient still watch over us. On magical nights you can see the gods.’ Waarop Hardy al even tenenkrommend repliceert met: ‘Oh, really? That’s great.’ Bij het dupliceerbedrijf wilde men schijnbaar zo snel mogelijk van dit klusje verlost zijn, en daarom werd de aftiteling – althans op de zichtcassette – gemakshalve maar weggeknipt. Geloof me: het meest geslaagd aan deze film is de inlay.
Oorspronkelijk zou regisseur Gerry O’Hara back-to-back met THE MUMMY LIVES nog een film in Egypte gaan draaien, maar zover kwam het niet want hij overleed plotseling. Zijn taak werd overgenomen door Tobe Hooper en het resultaat, TOBE HOOPER’S NIGHTMARE a.k.a. NIGHTMARE: NIGHTS OF TERROR, wordt elders in deze editie van Schokkend Nieuws besproken. Voor O’Hara’s zwanenzang is er helaas, bij gebrek aan ruimte in the gutbucket, alleen nog maar plaats in the butthole
Copyright Dr. Trash. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #14, augustus 1994.
