In de 21ste eeuw is de aarde door nucleaire conflicten, overbevolking en vervuiling andermaal woest en ledig geworden, met uitzondering van wat verspreid levende verwilderde stammen.
De bezittende klasse leeft in luxe-kolonies op de maan met weinig meer om handen dan de bewaking van de kostbare stof Amarant, die de dampkring kan herstellen en de aarde voor herkolonisatie door de rijke elite geschikt moet maken. De stof wordt gestolen door aardse infiltranten en LunarCop Capt. Joe Brody (Paré) wordt opgedragen deze terug te bezorgen.
Het SF-element van dit vluggertje bestaat uit één (1) maquette van een maankolonie en daar moet de liefhebber ’t mee doen, want zodra het titelkarakter op aarde landt, vergeten de makers de SF-context volledig en is het ouderwets knokken, schieten en scheuren geblazen in stoffige, anonieme woestijngebieden (locatiewerk werd gefilmd in Namibië). De lange schaduw van Akira Kurosawa’s THE SEVEN SAMURAI valt over het werkje als Brody de inwoners van een gastvrije nederzetting onderricht in verdedigingstactieken – en geen seconde te vroeg, want kwaadwillige biker-benden stormen alreeds aan. Verder leent de film vrijelijk van allerhande voorlopers en gangmakers in het post-apocalyptische genre. Als een der paradepaarden uit de voormalige Cannon-stal weet Boaz Davidson alles van derivatieve cinema. LUNARCOP is een hybridisch product in dezelfde traditie.
Vraag: Hoe leggen aardlingen, wier meest geavanceerde voertuig de motorfiets blijkt te zijn, ’t aan om de maan te bereiken voor infiltratiedoeleinden? Wilt U dit de redactie even schriftelijk laten weten na het bekijken van LUNARCOP?
N.B.: Waarom vermeldt de inlay een speelduur van 98 minuten, terwijl onze klok 87 minuten aanwijst? Op deze manier zijn in Nederland vele duizenden zgn. ghost minutes aan de man gebracht. Zie in dit verband ook KNIGHT RIDER 2010.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #18, april/mei 1995.
