Naar aanleiding van THE FEAR INSIDE schreef ik vorig jaar in de catalogus van het Tiende Festival van de Fantastische Film: “Waren de jaren tachtig het tijdperk van grondig verminkte of vermomde moordenaars die bij voorkeur anoniem en zwaar ademend rond kampvuren en afgelegen huizen zwierven, tien jaar later is het een komen en gaan van alledaags ogende psychopaten, niet zelden werkzaam in een eerbaar beroep.”
Er is weinig veranderd in dat jaar, of het moet zijn dat het laatste bastion van geborgenheid, het gezin, steeds vaker het toneel wordt van de strijd tussen Goed en Kwaad. In Abel Ferrara’s BODY SNATCHERS veranderen moeder, vader en zoon achtereenvolgens in gevoelloze aliens en in THE GOOD SON doet de peuter des huizes niet onder voor de modale seriemoordenaar. Zelfs de Robin Williams-komedie MRS. DOUBTFIRE (die in de VS al tegen de tweehonderd miljoen dollar heeft opgebracht) schetst een weinig idyllisch beeld van het gezin in de jaren negentig. Een happy end a la Hollywood komt er tegenwoordig op neer dat papa en mama wèl scheiden, maar vervolgens géén ruzie maken over het bezoekrecht.
De meest perverse film in het genre is ongetwijfeld THE GOOD SON, waarin Macaulay Culkin, het snoezige sterretje van twee delen HOME ALONE, zonder aanwijsbare redenen zijn hele familie tracht uit te moorden, inclusief neefje Mark (Wood). De laatste wordt na de dood van zijn moeder tijdelijk ondergebracht bij oom en tante Evans, die met hun zoontje Henry (Culkin) en dochtertje Connie een rustieke villa aan de kust bewonen. Henry’s kattekwaad neemt al spoedig onrustbarende vormen aan, waarna Mark een aantal vergeefse pogingen onderneemt de volwassenen op het gevaar te wijzen. Een klassieke suspense-situatie dus, die door regisseur Joseph Ruben (THE STEPFATHER, SLEEPING WITH THE ENEMY) maximaal wordt uitgemolken. Ruben: “Het verhaal is bijna een soort oervertelling, in de zin dat er geen oorzaak voor het Kwaad wordt aangewezen. Ondanks het feit dat hij fantastische ouders heeft, is Henry diep van binnen puur slecht.”
Het toeval wilde dat de Engelse releasedatum van de film min of meer samenviel met de geruchtmakende, zogenaamd door CHILD’S PLAY 3 geïnspireerde moord op de kleuter Jamie Bulger. Hoewel de distributeur zich geen passender publiciteit had kunnen wensen, werd de premiere een maandje of wat opgeschort. Nieuwe jeugdige copy cats hebben zich nog niet aangemeld.
[Bespreking in het kader van The Weekend of Terror XI; zonder puntenwaardering.]
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #12, april 1994.
