Nadat komend voorjaar de JOHN WICK-trilogie wordt afgerond, kunnen we ons opmaken voor een televisieserie over het Continental-hotel. HOTEL ARTEMIS weet dat gras geniepig voor de voeten van de Wicks moordende collega’s weg te maaien.
Artemis is weliswaar niet exact zoals de hotelketen waar John Wick graag incheckt, maar kent wel aardig wat overeenkomsten. Elke crimineel die netjes zijn contributie betaalt, kan hier aankloppen voor onderdak of medische hulp en zal die krijgen, mits hij of zij zich aan de huisregels houdt. Dat laatste wil nog weleens problemen opleveren, aangezien zich onder de criminelen behoorlijk wat opgewonden standjes blijken te bevinden. Maar wanneer manager en verpleegster Jean last ondervindt van haar gasten, is er gelukkig altijd nog haar fysiek imponerende collega Everest om orde op zaken te stellen. Dit ongewone duo, gespeeld door Jodie Foster en Dave Bautista (twee acteurs die niemand waarschijnlijk ooit in hetzelfde shot zou hebben verwacht), vormt het kloppend hart van zowel het hotel als de gelijknamige film.
HOTEL ARTEMIS speelt zich grotendeels af in en rond het strak vormgegeven hotel, terwijl een grootse opstand buiten op de straten van Los Angeles enkel via wat nieuwsbeelden wordt getoond. Dat verschaft een aangename kleinschaligheid die doet denken aan films als DREDD, EVERLY en FREE FIRE. Verhaaltechnisch past het ook goed, aangezien de dame die het hotel leidt vrijwel nooit buitenkomt vanwege een overduidelijk gevalletje agorafobie. Hoe de vork bij haar precies in de steel zit wordt gedurende de film enigszins duidelijk, maar eigenlijk is haar startpunt nog net wat interessanter: een op overzicht gefocust kluizenaarsbestaan gecombineerd met een dienstbaar beroep, dat bestaat uit het oplappen van mensen met wie ze zich onder andere omstandigheden nooit in zou laten.
Niet veel acteurs beschikken over de kwaliteiten een dergelijke situatie invoelbaar te maken, maar Jodie Foster is dan ook niet de eerste de beste. Met haar onverzorgde haar en rare loopje contrasteert haar van alle ijdelheid gespeende personage goed met de strak geklede ‘lager than life’-criminelen die haar hotel aandoen. Voor de vertolking van deze kleurrijke hotelgasten is een opvallend sterke cast opgetrommeld, bestaand uit onder meer Sofia Boutella, Charlie Day, Sterling K. Brown en Zachary Quinto. Welke bekende acteur na veel poeha komt opdraven als de gevreesde onderwereldfiguur die bekendstaat als The Wolf King, is eigenlijk een te leuke verrassing om te onthullen… al dacht de marketingafdeling daar getuige de trailer duidelijk anders over.
Schrijver en regisseur van dienst is Drew Pearce, wiens grootste wapenfeit tot nu toe het scenario van IRON MAN 3 is, dat hij samen met regisseur Shane Black schreef. De welbekende stijl van laatstgenoemde lijkt enigszins in Pearce te zijn overgevloeid, want het gaat er lekker ruig aan toe in HOTEL ARTEMIS en personages bedienen zich vooral van dialogen die druipen van het sarcasme. Zodoende is de film al uiterst onderhoudend voor de onderlinge conflicten tot een kookpunt komen. Maar als dat eenmaal is bereikt, schakelt Pearce nog even een tandje hoger en serveert een waardige climax met als hoofdattractie Sofia Boutella die nog maar eens mag laten zien wat een gracieuze actieheldin ze is.
Foutloos is HOTEL ARTEMIS helaas niet. Onbenutte potentie openbaart zich bijvoorbeeld wanneer een gewonde politieagente tegen alle regels in wordt binnengelaten. De vele mogelijkheden voor interessante ontwikkelingen ten spijt heeft dit gegeven opvallend weinig impact op het centrale plot, wat grenst aan het ongeloofwaardige gezien de kleine oppervlakte van het hotel. Het script had in dezen dan ook baat gehad bij enige revisie, wat ironisch is daar Pearce in het verleden geregeld voor dat werk is ingehuurd. Neemt niet weg dat hij als debuterend regisseur een mooi visitekaartje afgeeft, al was het maar omdat hij met het bescheiden budget van vijftien miljoen dollar meer voor elkaar krijgt dan het gros van films die het tienvoudige kosten. Goede kans dus dat we van Pearce nog veel moois gaan zien. En als dat toekomstige werk eveneens schatplichtig is aan het oeuvre van Shane Black, dan zal ondergetekende daar zeker niet over klagen.
Distributie: Dutch FilmWorks. Release NL: 28 juni 2018, BE: 25 juli 2018. Copyright Thierry Verhoeven. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 27 juni 2018.
