RECENSIE
Bioscoop

Ghostland(2018)

Pascal Laugier bewijst, tien jaar na MARTYRS, dat zijn aanpak nog altijd voornamelijk gebaseerd is op misogyn effectbejag.

Ik heb de waardering onder het horrorfestivalpubliek voor Laugiers doorbraakfilm MARTYRS (2008) nooit zo begrepen. Ik vermoed dat de sadistische helletocht vooral populair is omdat je ermee kunt opscheppen over je uithoudingsvermogen. De film waarin o.a. een jonge vrouw levend wordt gevild werd door de Franse regisseur bovendien van een pseudofilosofisch sausje voorzien. Opeens was MARTYRS geen torture porn meer, maar diepzinnig. Verwante geesten als Alexandre Aja (HAUTE TENSION), Xavier Gens (FRONTIÈRES) en Julien Maury en Alexandre Bustillo (A L’INTERIEUR) kun je geen hypocrisie verwijten, maar Laugier presteerde het om over MARTYRS serieus te verklaren: ‘it’s a very catholic film.’

Aangenaam verrast was ik dus door THE TALL MAN (2012). Geen meesterwerk, maar Jessica Biel – in de film te zien als een verpleegster die op zoek is naar haar kind dat door ‘The Tall Man’ zou zijn ontvoerd – kreeg in die film tenminste de ruimte de kijker mee te voeren in haar zoektocht vol mysterieuze onthullingen. De film gaf de MARTYRS-fans echter niet waar ze op hoopten, en dus is daar nu GHOSTLAND, eerder ook te zien op het Imagine Film Festival. De film begint met een literaire verwijzing naar H.P. Lovecraft – Howard Phillip komt zelfs even in persoon voorbij – maar dat is gewoon weer een typisch staaltje van Laugiers bluf: de film heeft helemaal niets te maken met Lovecrafts wereld van onbenoembare angsten. En weer zijn er die gewichtige verklaringen: ‘De gedachte die in de film zit dat je als kunstenaar moet lijden? Dat is ook een politiek statement in deze Westerse wereld die er alles aan doet om het leed en de dood te verbannen uit het leven. Dat deze film de kijker weer confronteert met het leed en het kwaad, dat is absoluut politiek,’ vertelde hij aan ondergetekende in een kwaad interview.

In werkelijkheid is GHOSTLAND zo plat als een dubbeltje: een tamelijk vakkundig gemaakte film vol overbekende horrorclichés. Beth is een in zichzelf gekeerd, bebrild meisje dat griezelverhalen schrijft. Vera is haar ontevreden zus en tegenpool. Moeder Pauline (gespeeld door de Franse popzangeres Mylene Farmer) neemt ze mee naar het oude huis van tante Jourda. ‘Great, Rob Zombies house,’ merkt Vera op – en dat is zeer to the point. Ik weet niet hoeveel oude behangrollen, schemerlampen, opgeprikte vlinders en opgezette dieren er gebruikt zijn voor deze film, maar de art direction maakte kennelijk de dienst uit op de set. Wie na twee ANNABELLE-films nog steeds schrikt van porseleinen poppen, kan zijn lol op. En ja hoor, even later rijdt er ook een enge ijsco- en snoepwagen voor en staan er opeens een heks-achtige travestiet en een dikke vent met een hazelip in de voorkamer.

Meer verklappen zou flauw zijn, maar ook de vermenging van heden en verleden, feit en fictie die Laugier in GHOSTLAND beproeft is verre van nieuw. Beth wordt later een bekende horrorschrijfster, maar het intelligente meisje is niettemin veroordeeld tot een film waarin ze grotendeels in haar pyjama de meest voor de hand liggende stommiteiten begaat. Het is een en al hysterie. Politiemannen duiken precies op het juiste moment op voor de ‘verrassende’ valse ontknoping.

Waarom maak ik me er boos over? Omdat ik van horrorfilms houd. En omdat al die bekende horror-tropes niet in dienst staan van aangrijpende personages, een interessant verhaal of zelfs maar ondragelijke spanning. In THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE, om maar eens een klassieker te noemen, ligt de focus op wat de tieners te wachten staat: de ronkende kettingzaag is een element van suspense. In GHOSTLAND ligt de focus op een serie rituele uitbarstingen van geweld en een niet aflatende stroom vernederingen. Niet alleen heeft de dikke man er een handje van zijn neus in het kruis van een van zijn slachtoffers te duwen, Laugier vindt het kennelijk ook nodig te laten zien dat ze in haar broek plast. Ze hangt bovendien ondersteboven, zodat de urine over haar gezicht stroomt. Dat is niet spannend, dat is alleen maar akelig.

Distributeur: Independent Films. BE: 4 mei, NL: 24 mei 2018. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 24 mei 2018.

 

24 mei 2018
  • Titel
    Incident in a Ghostland
  • Lengte
    91 minuten
  • Regie
    Pascal Laugier
  • Scenario
    Pascal Laugier
  • Cast
    Crystal Reed, Mylène Farmer, Anastasia Phillips
  • Taal
    English, French
  • Land
    Canada, France
  • Trailer
Meer Horror
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.