RECENSIE
netflix

Skins(2017)

Wat is schoonheid? Wat is normaal? Vele films buigen zich over deze kwestie maar geen enkele zo expliciet als SKINS / PIELES, het langspeelfilmdebuut van de Spanjaard Eduardo Casanova. Bijna alle hoofdrolspelers in de film kampen met ernstige fysieke afwijkingen. Het is schipperen tussen afschuw en compassie.

Wie een idee wil krijgen van wat je van SKINS kan verwachten, bekijkt vooraf best Casanova’s korte film EAT MY SHIT (2015), die integraal op YouTube te vinden is. Het hoofdpersonage dat in goed drie minuten haar opwachting maakt – en ontegensprekelijk het hart van de kijker wint – is Samantha (Ana Polvorosa), een wat verlegen meisje dat in een restaurant een kippensoepje bestelt. Niks aan de hand, ware het niet dat Laura een omgekeerd digestief systeem heeft. Dat ziet er precies zo uit als je zou denken: op de plaats waar haar mond hoort te zitten, zit iets anders – en andersom.

Casanova heeft de hele restaurantscène – op de laatste dertig seconden na – ook opgenomen in SKINS. Hoewel Samantha misschien wel de meest bizarre afwijking van alle personages heeft, is ze ook het meest herkenbaar. Haar verlegenheid, haar worsteling om alleen nog maar het huis te verlaten en zich onder mensen te mengen: het is voor velen niet vreemd, net als haar overbezorgde vader die liefst zou hebben dat Samantha zich – vanwege haar deformatie – in huis opsluit. Wat is vaderliefde? Hoever kan je daarin gaan?

Het lijkt een loodzwaar thema, maar Casanova doorspekt alle kommer en kwel met de nodige, zij het vaak grimmige, humor. Zo krijgt Samantha maar geen selfie op Instagram gepost omdat die tegen de etiquette indruist. En wat te denken van Ana (Candela Peña), die een grote tumor op haar gezicht heeft en haar geliefde Ernesto (Secun de la Rosa) verwijt dat hij enkel van haar houdt omwille van haar uiterlijk? Een bizarre omkering van het hedendaags schoonheidsideaal, maar ook pijnlijk waar: Ernesto valt enkel op vrouwen met een afwijking. Maakt hem dat dan ook abnormaal? Ana zelf heeft dan weer een affaire met Guille (Jon Kortajarena), een man met ernstige brandwonden over heel zijn lichaam.

SKINS valt moeilijk in één hokje te stoppen. De film, geproduceerd door Álex de la Iglesia, ontroert door het mededogen dat Casanova voor zijn personages toont, zoals bij de zwangere dwerg Vanessa (Ana María Ayala) die enkel populair is als roze poppetje in een tv-show voor kinderen. Van enige vorm van medelijden is dan weer geen sprake bij de walgelijke openingsscène, waarin een man bij een oude, naakte vrouw in een catalogus op zoek gaat naar een geschikt minderjarig meisje.

Zowel man als meisje komen we later in de film opnieuw tegen. Hij blijkt van zijn vrouw vervreemd; zij een prostituee zonder ogen. Structureel is SKINS immers opgebouwd als een grote puzzel waarin verschillende stukjes gaandeweg in elkaar schuiven. Dat betekent dat er vrij veel personages zijn. Naast alle bovenvermelde figuren volgen we ook nog de verhaallijnen van Christian (Eloi Costa), een jongen die eigenlijk een zeemeermin wil zijn en opzettelijk zijn benen verminkt en de zwaarlijvige serveerster Itziar (Itziar Castro) die geborgenheid zoekt in seks.

Je kan moeilijk naar SKINS kijken zonder aan het subversieve werk van cultregisseur John Waters (POLYESTER) te denken. Je ziet dingen die je misschien liever niet had gezien. Wat dat betreft steekt de eindscène van SKINS die van EAT MY SHIT naar de kroon. Bizar genoeg compenseert de regisseur de sombere vertelstijl met een waanzinnig kleurenpalet dat je dan weer associeert met de vroege Pedro Almodóvar: een kitscherige interieurcatalogus die baadt in roze en paars. Ook hier lijkt hij de toeschouwer uit te dagen met de vraag wat mooi is en wat lelijk.

SKINS is niet de perfecte film en heeft hier en daar te kampen met zijn eigen onvolkomenheden, maar het is wel een opvallend zelfbewuste film van een jonge regisseur die heel goed weet wat hij wil. Het leverde hem op het afgelopen Imagine Filmfestival de Méliès d’argent op, de prijs voor de beste Europese fantastische speelfilm. Casanova is met zijn 26 jaar eigenlijk nog piepjong. Als hij zijn eigenzinnige stijl weet te behouden, kunnen we nog mooie dingen van hem verwachten. Of lelijke. Het is maar hoe je het bekijkt.

SKINS is nu op Netflix te bekijken. Copyright: Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 12 mei 2017.

© Hans Dewijngaert
11 mei 2017
  • Titel
    Pieles
  • Lengte
    77 minuten
  • Regie
    Eduardo Casanova
  • Scenario
    Eduardo Casanova
  • Cast
    Ana Polvorosa, Carmen Machi, Macarena Gómez
  • Taal
    Spanish
  • Land
    Spain
  • Trailer
Meer Fantasy
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.