Met een naam als John Wayne Cleaver ligt een carrière als seriemoordenaar voor de hand, maar volgens de titel is de zestienjarige puber dat niet. Maar wat niet is, kan nog komen…
I AM NOT A SERIAL KILLER won vorige week op filmfestival Imagine de MovieZone Award, toegekend door een jury bestaande uit vijf jongeren tussen de zestien en negentien jaar oud. Geen enorme verrassing, want de film speelt knap in op de existentiële moeilijkheden die velen op die leeftijd ervaren. Hoewel de introverte tiener John oogt als een typisch buitenbeentje in een net zo typisch Amerikaans provinciestadje, sluimert er iets onder de oppervlakte. Er zijn bij hem psychopathische trekjes gediagnosticeerd, wat leidt tot de vraag in hoeverre hij deze in de praktijk zal brengen. Zijn therapeut is optimistisch en drukt John op het hart dat hij in wezen een goed mens is. Er zijn weliswaar indicatoren voor seriemoordenaarsgedrag, maar hij heeft nog steeds zijn eigen lot in handen.
En dus probeert John zo goed mogelijk om te gaan met zijn stoornis. Wanneer hij door de lokale pestkop wordt lastiggevallen, dient hij die van repliek door op uiterst kalme toon te vertellen over zijn zelfbeheersingsmethode: wanneer hij de behoefte voelt iemand open te snijden, geeft hij de persoon in kwestie een glimlach en een compliment. De pestkop en Johns sociale omgeving beschouwen deze monoloog als een dreigement, maar de kijker kan het interpreteren als een moment dat mooi laat zien dat de mogelijk levensgevaarlijke tiener (naar omstandigheden) best goed functioneert. De titel wordt overigens nooit hardop uitgesproken, maar het is aannemelijk dat John deze tekst regelmatig in gedachten tegen zichzelf zegt in de hoop dat het waar blijkt.
Toch is aanvankelijk even onduidelijk of onze hoofdpersoon wel zo stabiel is als hij zich voordoet. Hij staat immers wel met erg veel fascinatie te kijken wanneer een lijk wordt afgevoerd en in het mortuarium is hij net iets te gretig wanneer de stoffelijke overschotten worden binnengebracht. Het antwoord komt al vrij snel wanneer John de identiteit van de moordenaar ontdekt. Maar waar ieder ander hierna gelijk zijn ouders of de autoriteiten zou inlichten, houdt John de informatie voor zichzelf. Waarom precies? Dat is niet geheel duidelijk, maar het zal ongetwijfeld te maken hebben met die psychopathische trekken. Mogelijk hoopt hij iets te leren, net zoals ‘rechtschapen seriemoordenaar’ Dexter in de gelijknamige televisieserie zijn ‘concurrenten’ poogde te doorgronden om meer over zichzelf te weten te komen. Wat dat betreft is het jammer dat de film uiteindelijk een kant opgaat die niet bijster goed aansluit op deze initiële premisse.
Die kritiek is overigens niet nieuw; ook het gelijknamige boek waarop de film is gebaseerd kreeg dit verwijt. Het bestaan van dit bronmateriaal kwam voor ondergetekende overigens volkomen als een verrassing, aangezien I AM NOT A SERIAL KILLER in alles aanvoelt als een typische indie-thriller (compleet met première op South by Southwest) die geheel te herleiden is tot de grijze massa van zijn regisseur. Het is echter de verfilming van een gelijknamig youngadult-boek dat zowaar het startpunt is van een inmiddels vijfdelige reeks. Films op basis van de overige boeken (elk met een even intrigerende titel) lijken vooralsnog niet gepland, maar zouden zeker welkom zijn. Als de lijn van I AM NOT A SERIAL KILLER enigszins wordt doorgezet, kan dat leiden tot een aangenaam unieke filmreeks.
Distributie: Source 1 Media. Op dvd en blu-ray vanaf 26 april 2017. Copyright: Thierry Verhoeven. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 april 2017.
