RECENSIE
Bioscoop

A Cure for Wellness(2016)

Met A CURE FOR WELLNESS keert regisseur Gore Verbinski terug naar het horrorgenre. Het is een waardige poging, maar eindigt in een tekort aan focus. Al zijn er vervelendere dingen dan een regisseur met te veel inspiratie.

A CURE FOR WELLNESS is een zeldzaamheid: een volbloed horrorthriller, gericht op een volwassen publiek, met een middenbudget (40 miljoen dollar). Zoiets zien we sinds de jaren negentig nauwelijks meer. Regisseur Gore Verbinski scoorde in 2002 een hit met een remake in die categorie, THE RING, waarna hij verantwoordelijk was voor wat stevig blockbustergeweld (onder andere de eerste drie PIRATES OF THE CARIBBEAN-films). Zijn terugkeer naar de mid-budget-regionen is verre van perfect, maar de moeite waard, al is het maar om toe te juichen dat er weer eens een grote genrefilm draait waaruit een auteursvisie spreekt.

De ambitieuze beurshandelaar Lockhart (Dane DeHaan) heeft een probleem: de directeur van zijn bedrijf heeft plotseling besloten de rest van zijn leven te spenderen in een kuuroord in de Zwitserse Alpen. Lockharts superieuren sturen de jonge workaholic erop af om hem op andere gedachten te brengen. Eenmaal gearriveerd vermoedt Lockhart echter dat er iets niet pluis is in de kliniek. Zijn directeur is niet te vinden, het personeel doet geheimzinnig en het geneesmiddel dat de alom geprezen Dr. Volmer (Jason Isaacs) zijn bejaarde patiënten geeft, lijkt niet veel meer dan ‘zuiverend’ water. Lockhart wil het liefst zo snel mogelijk weg, maar krijgt een ongeluk en wordt opgenomen. Een nachtmerrie voor zo’n zakenknul, die Wall Street gewend is: opeens zit hij hoog op een berg. Zonder internet of mobiel bereik.

De botsing tussen twee culturen waar de film mee begint, roept herinneringen op aan THE WICKER MAN (1973). Daar is een christelijke politieagent geschokt door een Schots eiland waar iedereen aan paganistische rituelen doet. A CURE FOR WELLNESS komt met een tegenstelling die in ons millennium wellicht meer aanspreekt: die tussen de snelle, cynische zakenwereld en het vermeende paradijs waar mensen geloven in de helende kracht van de natuur, en de tijd nemen om te rusten. Maar zelfs met gips om zijn been kan Lockhart niet stilzitten. Hij gaat op onderzoek uit en ontdekt duistere geheimen in de krochten van de kliniek.

Verbinski neemt de tijd om de puzzelstukjes neer te leggen voordat hij met antwoorden komt en voert rustig de spanning op. Helaas blijkt de oplossing van het zorgvuldig opgebouwde mysterie niet zo bevredigend. Bovendien zal de oplettende kijker de film waarschijnlijk een stap voor zijn. Maar goed, verhalen als deze gaan om de rit, niet om de eindbestemming. En die rit is lekker. Het amateur-detectivewerk van Lockhart houdt de tweede akte lang spannend, waarna Verbinski de liefhebber van body horror ook nog eens trakteert op een paar lekker groteske taferelen. Daarbij leunt hij soms iets te veel op clichés, zoals in een martelscène op de tandartsstoel, maar brengt hij ook een paar creatieve vondsten – we verklappen alleen dat palingen een grote rol spelen.

Wie z’n horror het liefst met uitgesproken filmische stijl ziet, heeft aan Verbinski een goeie. Hij maakt nette, symmetrische composities met een dof kleurenpalet, en regelmatig een virtuoos shot om even stoer te doen. Dat mag best, in een pulpig horrormysterie als dit. Mijn favoriet is de trein die een tunnel inrijdt, gefilmd vanaf de zijkant van een coupé.

Een minder goede gewoonte van Verbinski is het heen-en-weer-knippen: hij monteert graag verschillende climactische scènes door elkaar heen. Daarmee verpestte hij eerder al de finale van THE RING, en ook hier zuigt hij veel spanning uit een aantal set-pieces door ze met elkaar te versnijden, terwijl ze op zichzelf indrukwekkender zouden zijn. Met name richting het einde is dat doodzonde.

In de finale vliegt de film bovendien uit de bocht met een overbodig en onaangenaam moment van seksueel geweld, om daarna meteen vrolijk de popcorntour op te gaan met een conclusie die doet denken aan Hammer Horror – terwijl Verbinski tussendoor óók nog poëtische beelden wil laten zien. Hier verliest de regisseur zijn focus. Misschien besefte Verbinski dat de kans een genrefilm als deze te maken niet vaak langskomt en wilde hij al zijn visuele ideeën erin kwijt. Ach, neem het hem eens kwalijk. Er zijn vervelendere dingen om te zien dan een regisseur met te veel inspiratie.

Distributie 20th Century Fox. NL 16 februari 2017. Copyright Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 17 februari 2017.

17 februari 2017
  • Titel
    A Cure for Wellness
  • Lengte
    146 minuten
  • Regie
    Gore Verbinski
  • Scenario
    Justin Haythe, Gore Verbinski
  • Cast
    Dane DeHaan, Jason Isaacs, Mia Goth
  • Taal
    English, German
  • Land
    Germany, Luxembourg, United States
  • Trailer
Meer FantasyMeer Horror
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments
Advertentie

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.