RECENSIE
Bioscoop

John Wick: Chapter 2(2017)

In de openingsscène van JOHN WICK: CHAPTER 2 zien we op een gebouw een film geprojecteerd worden van de grootste Amerikaanse actieheld ooit, Buster Keaton. Het niveau van The Great Stone Face en zijn spectaculaire stunts wordt in deze film natuurlijk niet gehaald, maar die korte ode brengt ons wel in de juiste stemming voor wat volgt.

JOHN WICK was één van de mooiste verrassingen van 2014: een volbloed actiefilm die met een strak gezicht een vijfgangenmenu aan genreclichés opdiende, maar allemaal zó sterk uitgevoerd dat ze weer onweerstaanbaar werden. Het soort bewust over-de-top-film dat Robert Rodriguez vroeger maakte, voordat hij verzandde in de vette knipoog.

In de eerste JOHN WICK zagen we het titelpersonage (Keanu Reeves), een gepensioneerde huurmoordenaar, terugkeren naar zijn vak om wraak te nemen op de Russische gangsters die zijn puppy hadden gedood. “Hoofdstuk” twee (van INSIDIOUS kon ik die pretentieuze affectatie niet hebben, van JOHN WICK wel) knoopt om te beginnen wat losse eindjes vast: Wick moet ook nog even zijn gestolen auto terughalen bij de oom van de hondenmoordenaars (Peter Stormare). Hij is de enige die Wick nog noemt bij zijn oude bijnaam, Baba Yaga. Eigenlijk is dat een oude heks uit Slavische sprookjes, maar de ondertiteling liegt ‘boogeyman’. Het maakt weinig uit, want op het moment dat Stormare de naam uitspreekt en wij weten wat er komen gaat, grijnst de liefhebber van oor tot oor.

Hierna hoopt Wick nu écht van zijn pensioen te kunnen genieten, maar opnieuw wordt hij weer het vak ingesleurd. Ditmaal door de vileine maffioso Santino D’Antonio (Riccardo Scamarcio), aan wie hij ooit een belofte deed – die in de wereld van John Wick natuurlijk de vorm aannam van een heuse bloedeed, want ja, álles is dik aangezet. D’Antonio wil zijn zus laten vermoorden, zodat hij haar plek kan overnemen in een mysterieuze misdaadorganisatie. Wick kan niet anders dan gehoorzamen (als hij ten minste zijn tweede hond niet wil verliezen), maar bereidt zich al voor om, zodra de klus geklaard is, achter D’Antonio aan te gaan. Op zijn beurt zet D’Antonio weer een prijs op Wicks hoofd, om diens wraak te ontlopen.

JOHN WICK: CHAPTER 2 toont ons een stuk meer van de ondergrondse misdaadwereld, die één van de meest intrigerende aspecten van het eerste deel was. Uiteraard bezoekt Wick weer de Continental, het luxehotel waar alleen topcriminelen verblijven. Het romantische beeld van maffiosi en huurmoordenaars als decadente fijnproevers is vaak ergerlijk, maar in het universum van John Wick (Wickiverse?) zo overdreven dat het leuk wordt: in de Continental wordt een wapenhandelaar een sommelier genoemd. Zijn kogelvrije pak laat Wick op maat maken bij de gespecialiseerde tailleur. De hoeveelheid werknemers die betrokken blijken bij de Continental en aanverwante zaken blijkt overigens belachelijk groot: zijn er eigenlijk wel mensen in New York die géén huurmoordenaar zijn?

Scenarist Derek Kolstad en regisseur Chad Stahelski (beiden ook verantwoordelijk voor het eerste deel, dat Stahelski co-regisseerde met David Leitch) voeren een knappe balanceeract uit. Aan de ene kant zijn ze zich duidelijk bewust van de absurditeit van de wereld die zij schiepen, aan de andere kant zijn ze er volledig aan toegewijd die wereld serieus te nemen. Natuurlijk heeft de film humor: hilarisch is een stille schietpartij tussen Wick en een collega, die in een druk metrostation met geluidsdempers op hun pistolen proberen elkaar onopvallend om te leggen. Maar bekkentrekkerij wordt het nooit. Dat is ook te danken aan de cast: Reeves is weer perfect als zwijgzame, efficiënte moordmachine, de rol waarvoor hij werd geboren. En net als in het eerste deel wordt er een blik character actors opengetrokken voor het grotere acteerwerk; vooral Ian McShane en Laurence Fishburne hebben lekker vette rollen.

De actiescènes zijn van dezelfde hoge kwaliteit als in deel één. Voormalig stuntman Stahelski excelleert met name in vuist- en pistoolgevechten. Auto-achtervolgingen en explosies kan hij ook, maar zien we een stuk minder vaak. De choreografie is strak en efficiënt: niet het komische ballet van Jackie Chan of de brute agressie van THE RAID, maar Reeves die doelgericht een kamer vol tegenstanders uitschakelt, terwijl de camera rustig zijn bewegingen volgt. Ondertussen krijgen we volop de kans te genieten van de kleurrijke decors en neo-noir-belichting: Wick moordt alleen op stijlvolle locaties. En dat mag ie nog wel even blijven doen. De verrassing van het eerste deel is afwezig, maar laten we hopen de JOHN WICK-serie tegenwicht blijft bieden aan de pompeuze onzin van Zack Snyder en Michael Bay. Zó hoort een macho-actiefilm eruit te zien.

Distributie Universal. NL 9 februari 2017, BE 22 februari 2017. Copyright Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 9 februari 2017.

8 februari 2017
  • Titel
    John Wick: Chapter 2
  • Lengte
    122 minuten
  • Regie
    Chad Stahelski
  • Scenario
    Derek Kolstad
  • Cast
    Keanu Reeves, Riccardo Scamarcio, Ian McShane
  • Taal
    English, Italian, Russian, Sign , Hebrew
  • Land
    United States, Italy, Hong Kong, Canada
  • Trailer
Meer Thriller
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments
Advertentie

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.