RECENSIE
Bioscoop

The Shallows(2016)

“L.A. face with an Oakland Booty”, tweette actrice Blake Lively met een bijbehorende foto van haar in galajurk gehulde derrière. Het is niet verrassend dat die booty ook een voorname rol speelt in THE SHALLOWS.

Voor de haai in THE SHALLOWS  is de door Lively gespeelde Nancy natuurlijk slechts een lustobject. Laten wij het de Shark gaze noemen die Nancy’s billen objectiveert tot lekkernij. Je kunt het de aan zijn instincten gehoorzamende haai niet echt kwalijk nemen. De blik van regisseur Jaume Collet-Serra’s (HOUSE OF WAX (2005), ORPHAN (2009)) is daarentegen wat problematischer. Hij dwingt de schaars gekleedde heldin in allerlei benarde situaties die op ‘functionele’ wijze haar lichaam onthullen.

THE SHALLOWS draait om Nancy, een Texaanse studente geneeskunde die in Mexico op zoek is naar een verborgen strand. Het was de favoriete plek van haar moeder die aan kanker is overleden. De film begint na een mysterieuze proloog met een rit door de jungle. Nancy is op haar smartphone aan het appen of oude foto’s van moederlief aan het bekijken. De inheemse chauffeur probeert haar wakker te schudden uit de houdgreep van moderne technologie. Kijk eens naar buiten! Dat is pas authentiek!

Eenmaal aanbeland bij het paradijselijke stukje strand maakt Nancy zich klaar om te surfen (lees: booty shots) waarna zij met twee andere surfers de golven trotseert onder de klanken van EDM. Op de momenten dat zij onder het water verdwijnen is de geluidsband even stil. Een aangename vondst die de verschrikkelijke opdringerige muziek even onderdompelt in ambient watergeluiden.

Wanneer het donkerder wordt, blijft Nancy nog even hangen en ontdekt zij een dode walvis die in het water drijft. Helaas verstoort zij daarmee de maaltijd van een grote haai. Na een brute aanval van de roofvis strandt Nancy in het ondiepe water op een rots. Het tij keert, haar been is opengereten en haar enige gezelschap is een charismatische meeuw (method acting van de bovenste plank!) die zij al snel omdoopt tot Steven Seagull.

Het is onvermijdelijk THE SHALLOWS te vergelijken met de moeder alle haaienfilms SHARKNAD… eh, JAWS (Steven Spielberg, 1975). De film legt het af tegen Spielbergs eerste blockbuster. JAWS heeft meer onderliggende thema’s, is dramatischer van opzet en uitstekend opgebouwd. Neem de scène waarin Quint vertelt over de ondergang van de U.S.S. Indianapolis. Dat verhaal gaat niet alleen over de wreedheid van de natuur, maar ook over de zinloze verspilling van levens tijdens de oorlog. Dat soort diepere thema’s zul je in THE SHALLOWS niet aantreffen. Nancy’s rouw over haar gestorven moeder komt niet verder dan clichématige sentimentaliteit en de boodschap dat het belangrijk is door te blijven vechten. De strijd tegen kanker is dus zoiets als een strijd tegen een grote bloeddorstige haai…

THE SHALLOWS heeft meer gemeen met de claustrofobische man/vrouw-versus-de-natuurrolprenten die zich beperken tot één benauwende plek of nare situatie. Denk bijvoorbeeld aan ALL IS LOST (J.C. Chandor, 2013) of BURIED (Rodrigo Cortés, 2010), waarin Lively’s wederhelft Ryan Reynolds in een kleine kist onder de grond ligt. De toon is echter luchtiger en optimistischer en valt daarmee meer in de lijn van 127 HOURS (Danny Boyle. 2010), inclusief inspirerende visioenen. Iedere benarde situatie is te trotseren met uithoudingsvermogen, vindingrijkheid en dom geluk!

Het probleem van THE SHALLOWS is vooral dat de film, net als Nancy, vastzit tussen de wal van pulp en het schip van de serieuzere natuurhorror. Ondanks wat redelijk opgebouwde scènes die goed gebruik maken van de locatie, weet je dat Lively net als surfer hunk Ian Ziering in SHARKNADO (Anthony C. Ferrante, 2013) niet zal sterven. Daar is ze gewoon te perfect voor. Dat geldt natuurlijk niet voor de Mexicanen in THE SHALLOWS, die worden opgediend als voorspelbare prooi van de onverzadigbare roofvis. Dan zijn er nog de matige CGI-dolfijnen en -haai en een onbegrijpelijke scène waarin lichtgevende kwallen de oceaanbodem oplichten. Dergelijk effecten maken van de natuur een goedkope pretparkattractie.

De natuur is te temmen in THE SHALLOWS en uiteindelijk niet veel meer dan een mooie achtergrond voor wat inspirerende levenslessen. De film mist, anders dan bijvoorbeeld intense haaienfilms als OPEN WATER (2003) of THE REEF (2010), de beklemming die wordt ingeboezemd door een subliem en onstuimig monster dat ongevoelig is voor mensenleed. Het is de oerangst van het Antropocene tijdgewricht waarin wij de aarde op ongekende schaal uitputten en kapotmaken. Zou het daarom niet beter zijn geweest de film te eindigen met Nancy’s rottende karkas dat naar de oceaanbodem zinkt om zo weer onderdeel te worden van die wrede en onverschillige cyclus van de natuur?

Distributie: Universal. Release NL: 18 augustus, BE: 3 augustus 2016. Copyright: George Vermij. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 17 augustus 2016.

16 augustus 2016
  • Titel
    The Shallows
  • Lengte
    86 minuten
  • Regie
    Jaume Collet-Serra
  • Scenario
    Anthony Jaswinski
  • Cast
    Blake Lively, Óscar Jaenada, Angelo Josue Lozano Corzo
  • Taal
    English, Spanish
  • Land
    United States
  • Trailer
Meer Horror
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.