Het is 2044. Het grootste deel van het aardoppervlak is veranderd in een door radioactiviteit vervuilde woestijn. De gedecimeerde mensheid leidt een troosteloos bestaan in donkere steden, terzijde gestaan door een leger humanoïde robots, de Pilgrims.
Het zijn geen bijster originele uitgangspunten voor een sciencefictionfilm en het zal de lezer ook niet verbazen dat de robots in AUTÓMATA voldoen aan de Eerste Wet van Isaac Asimov; ze kunnen mensen geen kwaad berokkenen. Maar zowaar, de vier scenaristen bebben toch nog iets zelf verzonnen. Wet Twee en Drie van Asimov zijn vervangen door een nieuwe regel: de Pilgrims mogen zichzelf en elkaar niet repareren. Reparaties zijn voorbehouden aan ROC, het bedrijf dat de Pilgrims bouwt. Dat is nog eens een slim businessmodel!
Wanneer de morsige politieagent SeanWallace (Dylan McDermott) desondanks op een robot stuit die zichzelf aan het repareren is, stuurt ROC verzekeringsagent Jacq Vaucan (Antonio Banderas) op onderzoek uit. Hoe is het mogelijk dat een Pilgrim de tweede regel overtreedt, terwijl deze toch rotsvast in zijn CPU zit ingebakken? Vaucan voelt er weinig voor in deze onverkwikkelijke zaak betrokken te raken, maar weet te bedingen dat ROC hem en zijn vrouw bij succes zal overplaatsen naar een gedroomde plek aan zee. Vrouwlief is namelijk zwanger en aan de kust hoopt Vaucan een betere toekomst te vinden voor zijn jonge gezin.
Het is nogal een verzameling clichés die van stal wordt gehaald, maar zolang de Spaanse regisseur Gabe Ibañez bezig is alle stukken in stelling te brengen, is AUTÓMATA nog prima te genieten als BLADE RUNNER-ripoff. Het helpt dat Ibañez een achtergrond heeft in visual effects; de post-apocalyptische stad ziet er overtuigend uit. Dat voor de Pilgrims gebruik is gemaakt van animatronics is een verademing, maar heeft ook een keerzijde; er zijn er nooit meer dan vier tegelijk in beeld, terwijl er toch eindeloze legioenen van zouden moeten rondlopen.
Helaas krijgen halverwege de film de pretenties de overhand. Vaucan komt met een aantal opstandige Pilgrims vast te zitten in de woestijn, waarmee AUTÓMATA letterlijk en figuurlijk verzandt in langdradige scènes met vage filosofische boodschappen. De parallel tussen de besognes van het jonge gezin en de strijd van de opstandige Pigrims wordt hoe langer hoe opzichtiger en de als verrassend bedoelde ontknoping ziet een beetje filmkijker al van mijlenver aankomen. Tot overmaat van ramp duikt in de finale een storend CGI-wezen op. Hier had meer in gezeten, maar daarvoor zal je het toch moeten zoeken bij een van de vele illustere voorgangers waaruit deze film zo vrijelijk put.
Distributie Dutch FilmWorks, 29 juli 2016. Copyright Ype Driessen. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 11 augustus 2016.
