Suicide Squad(2016)

DC Comics maakt wederom van een geweldig idee een lauwe film met te veel spektakel, te weinig humor en te weinig boeiende personages. SUICIDE SQUAD is rommelig, zit vol gaten en zwabbert tussen genres.

We worden in de film van David Ayer (FURY) in rap tempo voorgesteld aan een huurmoordenaar, een psychopathische moordenares, een mensetende moordenaar en een brandstichtende moordenaar. Elk lid van The Suicide Squad heeft zijn eigen theme song uit de Top 2000. De kijker wordt duidelijk gemaakt dat het hier om hele slechte mensen gaat, die in een supergeheime gevangenis heel slecht worden behandeld. Oh, en we hebben Jared Leto, die zijn Joker niet op die van Heath Ledger wilde laten lijken. Echt niet. Nee. Totaal niet.

Het plan is om Deadshot (Will Smith), Harley Quinn (Margot Robbie), Killer Croc (Adewale Akinnuoye-Agbaje), Diablo (Jay Hernandez) en nog wat extra personages met vage beloften en specifieke dreigingen in te zetten om nog slechtere figuren dan zijzelf te vermoorden. En met nog slechtere figuren bedoelen we natuurlijk niet meesterbrein Amanda Waller (Viola Davis) die dit groepje samenstelde, maar de buitenaardse entiteiten die wel of niet The American Way of Life bedreigen. Dit alles onder leiding van de rechtschapen Rick Flag (een breedgebouwde Joel ‘The Killing’ Kinnaman), die een relatie heeft met architect/heks June Moon/Enchantress (Cara Delevingne). Kwaad met kwaad vergelden, dat is kortom het plan van de Amerikaanse militaire top. Er is slechts één demonstratie van magie voor nodig om hen ervan te overtuigen dat The Suicide Squad dat voor hen gaat doen. Een team slechteriken in toom houden met chantage werkt immers altijd probleemloos…  

Gelukkig is er een dreiging waardoor de groep ongetrainde eenlingen zijn waarde kan bewijzen. En guess what: dan blijken ze helemaal niet zo slecht. Nee joh! De nimmer misschietende Deadshot is erg lief voor zijn dochter. Hotpants Harley Quinn kan liefde voelen. Killer Croc “werd geboren als een monster, behandeld als een monster en is daarom nu een monster” en pyromaan Diablo voelt zoveel wroeging dat hij nog geen sigaret wil aansteken. Zelfs de Enchantress heeft een hart.

Dit is waar het misgaat met SUICIDE SQUAD. Als ons een antiheldenfilm wordt beloofd, dan willen we ook antihelden. Dan willen we meer uiterst ongemakkelijke ‘liefdesmomenten’ tussen The Joker en Harley Quinn, in plaats van snikkende dochters die toch wel van hun vader houden, ook al is pappa Deadshot een moordenaar. We willen zien hoe Diablo zijn misdaadimperium opbouwde en hoe de heks de architecte belazert. We willen meer egoïsme, meer narcisme, meer zelfverrijking en vooral meer snijdende dialogen. Wat we zeker niet willen zijn psychoanalyses of peptalks uit de mond van Will Smith, die heel veel screen time lijkt te hebben bedongen als onderdeel van zijn gage.

SUICIDE SQUAD heeft te veel onuitgewerkte verhaallijnen, te veel gaten die nog opgevuld moeten worden en te veel personages die onopgemerkt komen en gaan. Het gevoel dat achterblijft is dat we hebben gekeken naar een pilot. In dat geval is SUICIDE SQUAD de poort naar een hel die ieder jaar minstens twee zielloze DC Comics-films uitbraakt voor het grote publiek.

Warner Bros., release BE 3 augustus, NL 4 augustus. Copyright Karina Meerman. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 3 augustus 2016.