In THE PURGE: ELECTION YEAR is er onder de Amerikaanse bevolking steeds meer verzet tegen de jaarlijkse ‘zuivering’. Het besef groeit dat het vooral de rijke elite en de regering baat hebben bij de moordpartij.
Even het geheugen opfrissen:; THE PURGE-reeks (het eerste deel verscheen in 2013) draait om een toekomstig Amerika waarin één nacht per jaar alle misdaad, inclusief moord, is toegestaan. Zo kunnen, tijdens The Purge, de burgers al hun opgekropte agressie in één keer kwijt. Deel twee, THE PURGE: ANARCHY, verscheen in 2014. James DeMonaco regisseerde en schreef de voorgaande én het nieuwe derde deel, THE PURGE: ELECTION YEAR.
In deel drie doet de jonge vrouwelijke senator Charlie Roan (Elizabeth Mitchell) een gooi naar het presidentschap. Haar doel? De jaarlijkse Purge afschaffen. Dit is tegen het zere been van de heersende elite, die een complot beraamt om de senator tijdens de jaarlijkse ‘feestdag’ te laten elimineren: “We’re going to do some spring cleaning, people!” Pech voor ze: sergeant Leo Barnes (Frank Grillo), de held uit het vorige deel, is nu werkzaam als haar bodyguard…
Barnes en Roan krijgen tijdens hun avontuur hulp van gewone burgers; winkeliers Joe Dixon (Mykelti Williamson) en Marcos (Joseph Julian Soria), die proberen hun winkel te beschermen, en hun vriendin Laney (Betty Gabriel) die tijdens de Purge-nacht met een busje rondrijdt om gewonden te helpen. Met z’n allen gaan ze op zoek naar een veilige plek om de nacht heelhuids door te komen.
Het eerste deel van THE PURGE moest het stellen met een budget van slechts drie miljoen dollar, en was niet meer dan een middelmatige home invasion film. Het gebeurt niet vaak dat vervolgfilms het origineel overtreffen, maar bij deze franchise is dat zeker het geval. Met elk vervolg krijgt James DeMonaco iets meer budget tot zijn beschikking en lijkt hij zijn vak iets beter te verstaan.
THE PURGE-films zitten vol weinig subtiel sociaal commentaar. De Amerikaanse regeringsleiders lijken gebaseerd op Donald Trump. Dat hun huurlingen de woorden ‘White power’ op hun jas hebben staan spreekt boekdelen. Het Amerikaanse wapenbeleid en de NRA worden venijnig op de hak genomen; zelfs toeristen komen van heinde en ver omdat je in Amerika nu eenmaal lekker mag moorden: “Murder, our new religion”. THE PURGE: ELECTION YEAR is daarmee een erg gewelddadige film met een liberale, anti-geweldsboodschap.
Maar naast dat sociale commentaar is THE PURGE: ELECTION YEAR vooral ook weer een heel onderhoudende film . De shots die DeMonaco ons in dit derde deel voorschotelt spreken tot de verbeelding. The Lincoln Memorial is beklad met de bloedrode letters P, U, R, G en E. Creatief uitgedoste Purgers richten guillotines op en scheuren rond in auto’s met menselijke bumpers… Het geweld wordt steeds lomper; rondvliegende ledematen en headshots met een jachtgeweer, begeleid door gierende gitaren. Dit alles gaat gepaard met het nodige gevloek en getier: “Fuck you, motherfucker!“.
Met een speelduur van 109 minuten duurt het allemaal misschien net iets te lang, maar de combinatie van bruut geweld, sociaal commentaar en sympathieke personages levert wel een smakelijke cocktail op. Met extra pulp.
Distributie: Universal Pictures Nederland. Release NL 7 juli, BE 27 juli, Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 6 juli 2016.
