Jason Lei Howden werkte aan de visual effects in THE AVENGERS, MAN OF STEEL Snyder en de Hobbit-trilogie. Na al dat computerwerk was het tijd voor iets anders. Zoals hij het zelf zegt over zijn regiedebuut DEATHGASM: ‘Na jarenlang hobbits te hebben gezien, wil je gewoon even bloedvergieten!’
Horrorkomedies zijn populaire Nieuw-Zeelandse exportproducten. Na aliens (BAD TASTE, 1987), zombies (BRAINDEAD, 1992), geesten (THE FRIGHTENERS, 1996), moordlustige schapen (BLACK SHEEP, 2006) en vampiers (WHAT WE DO IN THE SHADOWS, 2014) zijn er nu de demonen van DEATHGASM. Waar de Nieuw-Zeelandse Howden de inspiratie voor zijn ‘heavy metal splatstick’ vandaan haalde, wordt duidelijk wanneer we een van de personages een BAD TASTE T-shirt zien dragen. De bloederige climax, waarin ledematen en organen rondvliegen, doet sterk denken aan die andere vroege film van landgenoot Peter Jackson. De flinke lading gore, de snelle cuts en het gebrek aan subtiliteit laten zien dat Howden ook goed naar THE EVIL DEAD en de films van Edgar Wright heeft gekeken.
Maar de grootste inspiratiebron voor zijn regiedebuut is ongetwijfeld: heavy metal. Howden baseerde het hoofdpersonage Brodie (Milo Cawthorne) op zichzelf als zestienjarige; een buitenbeentje dat zijn dagen slijt in de muziekwinkel in zijn kleine, saaie stadje. Op een dag krijgt Brodie, samen met vriend en metalhead Zakk (James Blake), duivelse liedteksten in handen en als hij deze met zijn band Deathgasm speelt, roept hij daarmee per ongeluk een kwaadaardige kracht op. Het bloed begint rijkelijk te vloeien wanneer iedereen om hen heen in kwaadaardige wezens transformeert. In hun strijd tegen het Kwaad ontdekken Brodie en Zakk dat naast kettingzagen, boormachines en bijlen natuurlijk ook hun gitaren de ideale wapens zijn tegen bloeddorstige demonen.
Van Alice Cooper en FRIDAY THE 13th tot Dokken en A NIGHTMARE ON ELM STREET; heavy metal is onlosmakelijk verbonden met het horrorgenre. Maar Howden wilde geen horrorfilm maken met enkel een metalsoundtrack of een catchy nummer voor de aftiteling; zijn film moest over metal gaan. Zoals ROCK ‘N ROLL NIGHTMARE (1987) en BLACK ROSES (1988) van John Fasano of films als ROCKTOBER BLOOD (Beverly Sebastian, 1984) en DREAMANIAC (Dave DeCoteau, 1986). De bekendste titel in dit subgenre is waarschijnlijk TRICK OR TREAT (1986) van Charles Martin Smith, met cameo’s van Ozzy Osbourne en Gene Simmons. In interviews zegt Jason Lei Howden steevast dat hij geïnspireerd werd door deze klassieker, maar nogal teleurgesteld raakte in de kwaliteit van de meeste andere heavy metal-horrorfilms.
Een ode aan heavy metal met veel bloed en gore moest het dus worden, maar DEATHGASM is vooral ook een komedie. Howden maakte een film met alles wat hij als tiener leuk vond. ‘Het resultaat is iets wat ik op zestienjarige leeftijd met vrienden had kunnen maken, als we destijds niet zo stoned en lui waren geweest.’ DEATHGASM is kortom een film vol puberale sequenties, van een docent die bloed poept en over zijn studenten kotst tot een gevecht tegen demonen met dildo’s als wapen. Veel van die ongein is vaak niet meer dan een glimlach waard, maar Howden scoort ook enkele hilarische voltreffers, met als hoogtepunt een slechterik die zijn handlangers beveelt een onthoofding opnieuw uit te voeren, omdat ze zijn tapijt hebben verknald. Toch had het script van DEATHGASM scherper gekund; de plot is mager en de personages zijn vrij kleurloos. Met name Medina (Kimberley Crossman) had de potentie uit te groeien tot een leuk personage, maar wordt amper gebruikt.
Die eendimensionale personages en het platte script, het zal de beoogde doelgroep worst zijn. Howden weet precies voor wie hij regisseert en pubers en metalheads lopen weg met zijn film. Howden – natuurlijk metalfan in hart en nieren – wordt geprezen om de manier waarop hij de muziekcultuur neerzet. Het publiek smult van de ongein, de gore en de practical effects. Ook critici zijn gecharmeerd van de film en DEATHGASM werd geselecteerd voor fantastische film festivals wereldwijd (waaronder ook de Imagine Limited Edition). De Amerikaanse kabelzender VH-1 riep DEATHGASM uit tot de meest ‘metal’ heavy metal-horrorfilm aller tijden. Howden pakte de uitdaging op en beloofde de fans een sequel, met nog een paar extra scheppen gore, gekte en vooral: snoeiharde metal.
