Het is 1997 en wij zijn aanbeland in een grimmige post-nucleaire toekomst zonder water of benzine. Gelukkig is er TURBO KID, die onder de klanken van vette synthesizer-powerballads op zijn BMX door een desolaat landschap crost!
In het postapocalyptische scenario van TURBO KID is er nog hoop als je beschikt over duct tape en MacGyver-achtige vindingrijkheid. Onze naamloze held (Munro Chambers) heeft zijn leven zo schijnbaar op orde. Te midden van het puin vindt hij nog bruikbare objecten zoals een Rubiks kubus of een walkman. Af en toe kan hij ook wegdromen bij het lezen van een comic. Maar niet voor lang, als het aan de sadistische Zeus ligt die op mensen jaagt voor zijn gladiatorengevechten en zich al het water wil toe-eigenen.
TURBO KID hanteert een herkenbare en bijna platgetrapte dystopische premisse die teruggaat tot MAD MAX en navolgers als WATERWORLD. Het gegeven inspireerde daarnaast ook talloze games . Misschien dat je nu wel achter je pc zit om in Fallout 4 zelf door een troosteloze toekomst te struinen. Kortom, een wereld die je al een miljoen keer eerder hebt gezien. Of misschien toch niet?
De kracht van TURBO KID zit hem in de oprechte liefde voor de cinema van vroeger waar simpele helden, overdreven geweld en pompende elektronische muziek de receptuur waren voor een vermakelijke achtbaanrit. Dat het allemaal al gedaan is, hoeft niet te betekenen dat je geen plezier meer kan hebben.
En zo halen de Canadese regisseurs (het drietal François Simard, Anouk Whissel en Yoann-Karl Whissel) Michael Ironside weer even uit het pantheon van iconische jaren tachtig slechteriken om de cast bij te staan als Zeus. Hij beschikt over een dreigende handlanger met een metalen skeletmasker en een cirkelzaag als hand: half MAD-MAX-wilde, half gladiator uit THE RUNNING MAN.
En dan is er nog Aaron Jeffrey als de stoere sidekick van de Kid, die met een lekker dik Australisch accent rake oneliners uitdeelt op de juiste momenten. Het vrouwelijke component is gelukkig ook meer dan alleen een damsel in distress. Love interest Apple wordt, om een reden die wij nog niet mogen prijsgeven, lekker irritant en enthousiast gespeeld door Laurence Leboeuf. Als het nodig is hakt zij er ook flink op los met een wapenstok gemaakt van een tuinkabouter of een speelgoed-eenhoorn.
TURBO KID wordt pas écht charmant in de details: Een laser-handschoen die doet denken aan de Nintendo power glove. Een pak cornflakes met de naam Soleil Vert. De pompende Vapor Wave synthesizers op de soundtrack. Exploderende lichamen en hoofden waar David Cronenberg trots op zou zijn. Het is een wilde toekomst waar George ‘Mad Max’ Miller vaderlijk bij zou glimlachen. En het bewijst maar weer eens dat een bescheiden budget geen beperking hoeft te zijn voor speelse ambitie.
TURBO KID valt daarmee in de lijn van de prettige jaren tachtig retro van KUNG FURY en de Canadese pretpulp van WOLF COP en HOBO WITH A SHOTGUN. Net als die laatste was TURBO KID in eerste instantie een korte film die geleidelijk uitgroeide tot een speelfilm. Wat die titels verenigt is een oprechte passie voor de ‘foute’ hoogtijdagen van de genrefilm. Een reactie tegen de saaie, gelikte en fantasieloze megaproducties van vandaag. Wie had gedacht dat de wereld na de apocalyps weer eens zo’n feelgood actiefilm zou opleveren?
Distributie: Remain in Light. Release op dvd en blu-ray: november 2015. Copyright George Vermij. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 21 november 2015.
