Dat een van de twee regisseurs van deze Portugese productie BATTLE ROYALE als favoriete film noemt, is geen verrassing. Zou de ander misschien een groot fan zijn van EXISTENZ? Dat zou een hoop verklaren.
RPG is namelijk een allegaartje. Naast bovengenoemde titels zijn ook sporen terug te vinden van THE HUNGER GAMES, PREDATORS en zelfs het recente SELF/LESS. Zoveel herkenbaarheid hoeft niet per se een probleem te zijn (zelfs het creatieve INSIDE OUT is lang niet zo origineel als velen denken), maar de makers van RPG lijken nooit te weten welk verhaal ze nu eigenlijk willen vertellen. Waarschijnlijk is dat de reden dat hun vertelling zo rammelt.
Regisseurs Tino Navarro en David Rebordo hadden bijvoorbeeld prima kunnen beginnen met de tien jongeren die wakker worden op een verlaten terrein. Geen van hen heeft enig idee hoe ze daar zijn beland of wat ze er moeten doen. Op die manier was de kijker deelgenoot geweest van hun onzekerheid en zou deze mogelijk net zo verrast zijn te vernemen dat ze elkaar dienen af te maken.
In plaats daarvan begint RPG tien minuten eerder. Een oude miljonair (gespeeld door Rutger Hauer, wiens aanwezigheid in deze film beperkt blijft tot dit openingssegment) bezoekt een bedrijf dat de mogelijkheid biedt zijn brein in een jong lichaam te plaatsen. De directeur babbelt er flink op los om het publiek te informeren, maar de cruciale details schieten er toch nogal bij in. Waarom moet dat jonge lichaam vervolgens een spel op leven en dood spelen? Blijkbaar omdat de laatst overgeblevene het lichaam mag behouden, maar dat wordt pas een dik uur later in een bijzinnetje vermeld. Tien oude rijkaards vinden het kennelijk geen enkel probleem een godsvermogen neer te leggen voor deelname aan een spel waarvan ze niet weten wat de inzet is en de regels niet kennen…
Die regels worden pas medegedeeld nadat het spel begonnen is en de miljonairs geruime tijd doelloos hebben rondgedwaald in de lichamen van niet onaantrekkelijke twintigers. De bedoeling is dat de groep ieder uur minstens één deelnemer elimineert om te voorkomen dat het spel dat automatisch voor ze doet. De moeilijkheid is niet dat ze elkaar moeten afmaken (dat gaat iedereen prima af), maar het feit dat na de moord uit een rij hologrammen van de oude miljonairs, voorzien van een persoonlijkheidsbeschrijving, het slachtoffer moet worden geïdentificeerd. Hierbij kunnen ze zich niet te veel kunnen laten leiden door geslacht of huidskleur, want die kunnen afwijken. Een verkeerde keuze resulteert in een fatale afloop, dus is het van belang te weten wie ze doden.
Het is een plotelement met potentie, maar voor echte spanning zorgt het helaas niet. Dat komt vooral doordat elke deelnemer wordt gereduceerd tot een stereotyp en nauwelijks in ogenschouw wordt genomen hoe een dodelijk spel iemands aard kan beïnvloeden. Wat evenmin helpt, is dat het moorden en manipuleren er blijkbaar niemand van weerhoudt uitgebreid met elkaar te gaan liggen rollebollen. Het is niet ondenkbaar dat oude mensen op die wijze van hun nieuwverworven jonge lichamen zouden willen genieten, maar het lijkt logischer dat ze hun lusten even onderdrukken zolang ze hun leven niet zeker zijn. Gelukkig wordt na enige tijd de seks ingeruild voor bloedvergieten en zijn de acteurs die niet uit de voeten kunnen met de houterige dialogen de eersten die sneuvelen. Des te spijtiger dat het ongeïnspireerde slotstuk ervoor zorgt dat RPG alsnog teleurstellend eindigt.
Distributie: Just Entertainment. Op dvd en blu-ray vanaf 21 juli 2015. Copyright: Thierry Verhoeven. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 30 juli 2015.
