Celebritiesmoney.com schat het kapitaal van Bruce Willis op 180 miljoen dollar. Wat doet de acteur dan in ’s hemelsnaam in een flutfilm als VICE?
En hoeveel van het totale budget van deze film (zo’n tien miljoen volgens IMDb) is naar Willis gegaan? Te weinig, vond hij zelf waarschijnlijk, want hij klinkt en kijkt alsof hij een apothekersbriefje staat voor te lezen.
Thomas Jane doet in elk geval wél zijn best – iets teveel zelfs. Brian Trenchard-Smith castte hem vorig jaar in DRIVE HARD (!), maar een van zijn geslaagdere hoofdrollen was die in Frank Darabonts THE MIST (2007). In VICE speelt Jane de hard-boiled detective Roy Tedechi: lange, vuile jas, coupe Snake Plissken, enorme revolver en voortdurend kauwend op een tandenstoker. “I’m not a cop. I’m a garbage collector.” Een schilderachtige figuur – die we natuurlijk al in honderden andere films zagen.
De plot van VICE komt ook al zo bekend voor. Willis is Julian Michaels, de baas van een futuristisch pretpark “waar geen wetten, regels en consequenties zijn. De enige beperking is je eigen fantasie.” Een bank overvallen of vrouwen aanranden en mishandelen? Geen enkel probleem, want het zijn toch maar robots. Totdat, uiteraard, een van de artificials, het vrouwelijke model 6126 ‘Kelly’ (Ambyr Childers) zelfbewust wordt en ontsnapt. Zal ze, op de hielen gezeten door de gewapende mannen van Michaels en geholpen door Roy, Vice kunnen verslaan?
WESTWORLD noemen is al teveel eer. Vergeleken met de film van Michael Crichton uit 1973 is VICE een lelijk en slaapverwekkend prul. Dat begint al bij de setting. Regisseur Brian A. Miller weet op geen enkel moment geloofwaardig de suggestie te wekken dat we hier te maken hebben met een robotpretpark. Willis komt zijn glazen kantoor en de controlekamer nooit uit. Roy en Kelly haasten zich door nachtelijke straten en groengrijzige parkeergarages met TL-verlichting. Miller mag dan de camera regelmatig 360 graden laten ronddraaien, of schuin filmen: er is simpelweg helemaal niets interessants te zien.
Het scenario is lachwekkend. Waarom, bijvoorbeeld, modelleren uitvinders hun vrouwelijke robots toch altijd weer naar hun geliefde, maar helaas tragisch om het leven gekomen levensgezellin? Naar de betekenis van Kelly’s terugkerende herinneringen (iets met papagaaien op Saint Helena) blijft het echter gissen. Een vriend van Roy is hacker (natuurlijk) en slaagt er in Kelly’s gegevens uit de Vice-database te verwijderen. Hoe? Ik citeer: “Et cetera, et cetera, delete, delete.” Vice te gronde richten blijkt ook een eitje. Roy loopt het hoofdkantoor van Julian Michaels binnen, vraagt “Euh, I’m looking for the, euh, control room?”, steekt een USB-stick met virus in de mainframe – en voila!
“De enige beperking is je eigen fantasie.” Daar valt niets meer aan toe te voegen.
Distributeur: Just Bridge. Op dvd en blu-ray: 21 juli. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd 25 juli 2015.
