Hobbit Bilbo en kornuiten moeten samenwerken met diverse volkeren om een megaleger Orks te verslaan. Er rollen, met andere woorden, heel wat koppen in deze epische, loeistrakke en glashelder gefilmde eindstrijd.
De woedende draak Smaug raast, al vuurspuwend, over het vissersdorp Meerstad. De inwoners proberen het vege lijf te redden, maar velen verdrinken, worden geveld door vallende balken of sterven gillend in het vuur. Bard (Luke Evans) en zijn gezin proberen, met hulp van elf Tauriel (Evangeline Lilly), aan de grimmige chaos te ontsnappen. De kijker valt in het derde en laatste deel, volgend op THE HOBBIT: THE DESOLATION OF SMAUG midden in een wervelende, bomvolle overlevingsstrijd.
Er gebeurt ontzettend veel in deze action-packed scènes en in de IMAX zie je dat letterlijk állemaal. De hoofdrolspelers in actie, de prachtig gebouwde sets, maar ook de vele figuranten die duidelijk hun stinkende best staan te doen, al bezitten velen niet het acteertalent van de hoofdrolspelers. Het is hard werken geblazen, omdat je ogen zich in real life automatisch focussen op datgene wat belangrijk is. Zo werkt het ook met 35mm-film. Digitaal ligt dat anders, en dat voelt, zeker in die eerste scènes, ietwat onnatuurlijk. Maar dat is meteen het enige commentaar op dit laatste Hobbit-avontuur. Peter Jackson werkte, zoals bekend, J.R.R. Tolkiens relatief dunne boekje uit tot drie enorm lange filmdelen, waarbij dit derde en laatste deel tot de relatief kortere én betere behoort.
Nadat Smaug door toedoen van de moedige Bard en zijn Zwarte Pijl uit de lucht is geschoten, moeten de bijeengeraapte dwergen, de nog levende mensen en het toegestroomde elfenvolk samenwerken in een nog veel zwaarder gevecht. Azog (herkenbaar aan zijn ongezond grijze, door littekens ontsierde huid en het ietwat potsierlijke penisbeschermende doodskoppenschildje) trommelde namelijk een enorm leger Orks op dat vrijwel onverslaanbaar lijkt. Wat volgt is een episch strijdtoneel. De op elkaar klappende legereenheden en de daaropvolgende chaos zorgen voor vele onderhoudende momenten. Dit alles doorweven met individuele gevechten, persoonlijk drama en personages die nog het een en ander met elkaar uit te zoeken hebben.
Het scenario blijft op grote punten dicht bij het originele verhaal, maar is uiteraard flink uitgerekt en vertakt. Het zal de Hobbit-filmfan worst wezen; de special effects en de mooi in de make-up gezette acteurs die de wereld van Midden-Aarde tot leven brengen, zijn net zo belangrijk. Tijdens deze eindstrijd is die aangenaam onderkoelde humor minder aanwezig dan in eerdere delen, maar daar valt natuurlijk wel wat voor te zeggen; het gaat hier ten slotte om serieuze zaken. Toch is het ook nu weer Martin Freeman (The Office) die als Hobbit Bilbo voor de komische noot zorgt. Met z’n semi-onhandige motoriek (niet vreemd met die enorme voeten) en z’n uiterst Britse, nerdy humor, is hij zelfs een wat ontroerend personage. Een klein mannetje met eigenaardige, lekker suffe, huiselijke voorkeuren. Thorin zegt op zeker moment tegen hem: “Als er mĂ©Ă©r zouden zijn die huis en haard zouden prefereren boven die berg met goud, zou deze wereld een vrolijkere plaats zijn.” Die wijsheid mag dan recht uit een fantasywereld komen; wij, doodgewone Aardebewoners, kunnen er een voorbeeld aan nemen.
Di: Warner Bros. Release NL en BE 10 december 2014. Copyright Maricke Nieuwdorp. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 10 december 2014.
