Een scifi-oorlogsfilm met een tamelijk ongeïnspireerd klinkende titel en Tom Cruise – niet echt iets om opgewonden over te raken, toch? Verrassing! Met een minimum aan hype, blijkt EDGE OF TOMORROW opvallend humoristisch en inventief.
Het inventieve verhaal danken we aan Hiroshi Sakurazaka, een Japanse sciencefiction-schrijver die met zijn in 2004 gepubliceerde boek All You Need is Kill het materiaal leverde. Het begint bedriegelijk bekend: de toekomst, een buitenaardse invasie, de verenigde mensheid vecht met opeengeklemde kaken voor zijn voortbestaan. William Cage (Tom Cruise), een majoor die verbonden is aan de publiciteitsafdeling van het leger, wordt tot zijn verbijstering naar het front gestuurd. De bureaumilitair houdt het niet lang vol. Even nadat hij besmeurd raakte met het bloed van een van die razendsnelle en spinachtig aliens sneuvelt majoor William Cage. Maar dan gebeurt er iets vreemds: hij ontwaakt aan het begin van dezelfde dag en beleeft alles weer van voren af aan…
GROUNDHOG DAY meets STARSHIP TROOPERS, maar dan zonder de politieke satire. Cages missie bestaat eruit steeds opnieuw de dag te beleven waarop hij stierf, in de hoop zo telkens een stapje dichter te komen bij The Omega, het centrale brein van de aliens, zodat hij het uit kan schakelen. Hulp krijgt hij van Rita Vrataski (Emily Blunt), een stoere tante die op het slagveld de bijnaam ‘The Angel of Verdun’ verwierf. Natuurlijk levert het tijdreizen talloze onoplosbare scriptproblemen op (“Training is over”, zegt Rita op een gegeven moment, terwijl ze in die tijdslijn Cage nog helemaal niet getraind heeft), maar de plot weeft Cages tijdsprongen, Rita’s verleden en toekomst en de reden waarom de aliens vrijwel onoverwinnelijk zijn, mooi ineen.
Én het is natuurlijk onweerstaanbaar grappig om Tom Cruise steeds maar weer het loodje te zien leggen. Iedere dag begint voor hem met gebrul, “On your feet, Maggot!”, en eindigt met alwéér zijn jammerlijke einde. Cruises Amerikaanse tandpastaglimlach verandert in een verrukkelijk bleek weggetrokken grimas wanneer hij in zijn loodzware exoskeleton op het slagveld wordt gedropt terwijl niemand hem heeft uitgelegd hoe zijn wapen werkt. Dat onze held uiteindelijk in de laatste akte wel in zijn eentje talloze aliens omlegt, is dan ook geen kwestie van bovenmenselijke stoerheid: hij heeft gewoon heel vaak geoefend – door telkens maar weer in het stof te bijten. Oorspronkelijk was Brad Pitt gecast als hoofdrolspeler, maar Cruise in deze rol is een stuk verrassender. Blunt is als tegenspeelster trouwens ook goed gecast.
Regisseur Doug Liman (THE BOURNE IDENTITY, MR. & MS. SMITH, JUMPER) lardeert de tijdparadoxen en grappen in EDGE OF TOMORROW gelukkig ook met veel actie en fraaie visuele effecten. De scènes met de aliens of de neergeschoten helikopter die door het dak van het huis is komen vallen en als een dolle rondspint, zijn goed uitgevoerd. Zelfs wanneer alle verrassingen zijn uitgespeeld en Liman alleen nog de finaleconfrontatie met The Omega moet afwikkelen, komt hij op de proppen met een aardige locatie daarvoor. Kortom: reset, ik zou EDGE OF TOMORROW best nog een keer willen zien.
Di: 20th Century Fox. (Release BE 28 mei, NL: 29 mei 2014) Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 28 mei 2014.
