Horrorfilmnerd Dan wil niets liever dan met collega Tom een avondje biertjes drinken en genieten van gore. Hij wordt echter steeds door Tom ge-bro-blocked. Totdat hij hem zo ver krijgt om samen naar een wel heel bijzondere film te kijken…
Dan (een overtuigend nerdy Nicholas Wilder) laat Tom (Jason Vail), een kantoorslaaf die steeds door het jongensachtige enthousiasme van Dan wordt meegesleept, een film zien waarin langzaam de buik van een vrouw wordt opengesneden. “Weird shit, right?!” Tom moet er niets van hebben en vraagt zich af of hij soms net een snuff movie heeft gezien. Maar dan krijgt hij last van vreemde hallucinaties. Zou het kunnen zijn dat Tom die open en bloederige maag stiekem toch wel spannend vindt?
GUT is een trage film waarin lange shots en een minimale soundtrack een creepy sfeer neerzetten. Realistische beelden van Tom thuis en op kantoor, die plotseling worden onderbroken door klinische bloederige segmenten, geven aan dat er onder zijn saaie en burgerlijke verschijning een duisternis schuilt. Wanneer mensen in hun omgeving de pijp uitgaan en Tom en Dan dvd’s ontvangen waarop nieuwe moorden te zien zijn, ontstaat er een whodunit-achtig verhaal.
Uiteindelijk lijkt de vraag wie wat gedaan heeft van ondergeschikt belang in GUT. Regisseur Elliot (yep, net als Tarsem en McG, gebruikt hij maar één naam) wil serieuze thema’s aansnijden met zijn debuut. Dat blijkt vooral uit het trage en haast meditatieve tempo van de film. De lange shots op kantoor hinten naar de vervreemding van de moderne mens die vastzit in een uitzichtloze situatie. De ongemakkelijke scènes tussen de naar contact zoekende Dan en de afwezige Tom tonen het gebrek aan onderlinge communicatie. Het lijkt wel een Franse arthouse-film!
Maar dan moet GUT wel het onderspit delven tegenover de arthouse-body horror van bijvoorbeeld Marina de Vans DANS MA PEAU uit 2002. In die film raakt een carrièrevrouw gefascineerd door automutilatie, terwijl ze kampt met competitie op de werkvloer. De Van, die ook de hoofdrol speelde in die film, vangt dat gegeven in stijlvolle en schokkende overgangen tussen realiteit en fantasiewereld. GUT, die met zijn vleselijke fascinaties wel wat aan die film doet denken, is minder overtuigend. De saaiheid van Toms bestaan wordt door al die te lang uitgesponnen scènes misschien wel tastbaar, maar na verloop van tijd weet je het wel. De whodunit biedt ook geen echte verrassingen. Voor de kijker is al snel duidelijk wie er lijdt aan psychologische instabiliteit.
Toch weet Elliot op bepaalde momenten te choqueren met een geloofwaardig nare sfeer. Dit is geen vermakelijke gore voor een avondje met biertjes en wat zoute snacks. De kilheid waarmee getoond wordt hoe het scherpe mes over die buik glijdt, ligt eerder zwaar op de maag. Al met al serieuze body horror, met wat pretentieuze kantjes die beter uitgewerkt hadden moeten worden, maar eigenzinnig genoeg om op te vallen.
Di: Excesso. Op dvd vanaf 6 maart 2014. Copyright George Vermij. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd 28 maart 2014.
