De Japanse horrorfilm APARTMENT 1303 kreeg vorig jaar een Amerikaanse 3D make-over met Rebecca De Mornay. Waarom? Geen flauw idee, want het origineel van regisseur Ataru Oikawa voegt niets toe aan het genre van de J-horror.
Nadat haar zus Sayako ogenschijnlijk zelfmoord pleegde door van het balkon van haar nieuwe appartement te springen, gaat Mariko op onderzoek uit. Ze ontdekt dat de eerste bewoners van de flat, Yukiyo en haar moeder, op tragische wijze om het leven zijn gekomen en dat sindsdien alle bewoonsters, net als haar zus, zonder aanwijsbare reden zelfmoord pleegden.
Ergens in deze Japanse horrorfilm zit een interessant relaas verstopt over een verstoorde moeder-dochterrelatie. Helaas komt dat niet uit de verf. Teveel zaken blijven onduidelijk of zijn slecht uitgewerkt. Waarom veranderde de moeder van Yukiyo van een vrolijke mama in een zuipend loeder? Wie is het kleine meisje dat op dezelfde etage woont? Wat is er met de moeder van Mariko gebeurd?
Erg spannend is APARTMENT 1303 ook al niet, want iedere moord zie je van mijlenver aankomen en de modus operandi is telkens exact dezelfde; meisje dondert – overduidelijk gefilmd voor een green screen – van dertien hoog naar beneden. In de belachelijke finale blijkt de kwaadaardige geest opeens over slecht vormgegeven tentakelhaar te beschikken, waarmee ze maar liefst drie slachtoffers tegelijk bij de kladden grijpt en over de balustrade smijt.
Eriko Hatsune is overtuigend als Mariko’s zusje en er zijn een paar geslaagde enge – wat zit er toch in die kast?– momenten. Dat is helaas onvoldoende om van APARTMENT 1303 een boeiende horrorprent te maken . De film kan nog niet in de schaduw staan van films als JU-ON (2002) en DARK WATER (2002) waaruit zo pijnlijk duidelijk wordt geleend.
Di: Excesso Entertainment. Copyright Erik van ’t Holt. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 20 augustus 2013.
