Meteen in de openingsscènes van JUDGE DREDD is het al duidelijk: we bevinden ons in BLADE RUNNER–country. Het silhouet van de stad, de rondvliegende voertuigen en de flikkerende lichtjes, het is wederom een indrukwekkend schouwspel. Maar na twintig minuten is de betovering verbroken en rest ons slechts een typisch actie-vehikel voor Sylvester Stallone, die de titelrol speelt.
Als gecombineerde politieman, rechter en beul bestrijdt hij de misdaad in Mega City One, het New York van de 22ste eeuw. Stallone ziet er imposant uit in zijn Dredd-kostuum en wanneer hij luidkeels ‘I am the Law’ roept twijfelt niemand aan zijn woorden. Behalve een door komiek Rob Schneider gespeelde kruimeldief, die zich opwerkt tot Dredd’s sidekick en de dubieuze eer heeft de meest hinderlijke komische noten uit de filmgeschiedenis te verzorgen. Helaas zijn flauwe grappen in de quasi-fascistische wereld van Dredd niet verboden, zodat de spanningsopbouw in elke scène met Schneider vakkundig getorpedeerd wordt.
Dat is jammer, want deze stripverfilming bevat ook erg geslaagde elementen, met name waar het de art-direction en de special effects betreft. Voor het eerste tekende Nigel Phelps, een leerling van wijlen Anton BATMAN Furst, die Albert Speer’s nazi-architectuur met het Los Angeles van BLADE RUNNER combineert. Wat betreft het laatste valt vooral Mean Machine op. Dit lid van een THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE-achtige kannibalenfamilie is een angstaanjagende combinatie van mens en schroothoop. Geestelijke vader Chris Halls is inmiddels ingehuurd door Stanley Kubrick, voor diens nieuwe SF-film A.I.
Al even indrukwekkend is Joss Williams’ ABC-Robot, een dodelijke brok roest die geen moment oogt als een trucage. Als er ooit nog een JUDGE DREDD 2 komt mogen Phelps, Halls, Williams en Stallone van mij beslist op herhaling, maar die Schneider is ‘Guilty on all counts, the penalty: Death!’Misschien een aardig idee voor een publieksvriendelijke openingsscène.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #20, augustus/september 1995.
