Eli Roths CABIN FEVER was een aardige horrorfilm, die vooral opviel door een dosis absurde humor. De bizarre personages en geestige dialogen tilden de film uit boven het niveau van de gemiddelde spam in a cabin-productie. Het vervolg mist helaas die komische factor grotendeels en vervalt in voorspelbare tienerhorror.
CABIN FEVER ging over een stel jongeren dat in een hutje in het bos uitgeroeid wordt door een virus. Dat virus, dat ervoor zorgt dat de onfortuinlijke geïnfecteerden in hoog tempo uit elkaar vallen, komt ditmaal op een school terecht waar toevallig net het jaarlijkse bal gehouden wordt. Het gevolg laat zich raden: dankzij het typerende geile gedrag van Amerikaanse tieners in horrorfilms verspreidt het virus zich snel en verandert het feestje in een bloedbad.
Hoewel? De effecten zijn prima – nauwelijks CGI te bekennen – maar het blijft teleurstellend tam: verwacht geen BRAINDEAD-achtige taferelen, maar milde bloedspetters. De slachtoffers zijn de bekende high school-clichés: sletten, losers, populaire eikels. Typetjes die op de lachspieren moeten werken, maar daarvoor hebben we ze toch echt te vaak gezien.
CABIN FEVER 2 heeft zijn momenten: er is een aardige, geanimeerde proloog, Giuseppe Andrews keert terug in zijn grappige rol uit deel één, als een corrupte politieagent, en af en toe zien we een leuk stukje horrorslapstick. Hoogtepunt: de afgevallen vingernagel die met lijm weer teruggeplakt wordt. Dit soort scènes doet een geïnspireerde regisseur vermoeden, die echter door de studio in bedwang gehouden werd.
En inderdaad: regisseur Ti West, die even daarvoor THE HOUSE OF THE DEVIL en even daarna de prima spookhuisfilm THE INNKEEPERS maakte, deed in meerdere interviews afstand van deze film. Distributeur Lion’s Gate zou hem niet de vrijheid gegeven hebben waarop hij rekende en hem gedwongen hebben een conventioneel vervolg te maken.
Als West zijn zin had gekregen, was CABIN FEVER 2 waarschijnlijk de middenmoot ontstegen. De man heeft duidelijk talent. Nu is het meest positieve dat we over de film kunnen opmerken: met een speelduur rond de tachtig minuten en een handvol leuke scènes, zijn er ergere manieren om je tijd te verspillen.
Di: Excesso (heruitgave op dvd en blu-ray: 22 november 2012). Copyright Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende.
