RECENSIE

Straw Dogs(1971)

Moet je als regisseur van een remake zo dicht mogelijk tegen het origineel aanschurken of lekker freewheelen? Een bekend dilemma dat vaak tot een nog slechtere derde optie verleidt: iets tussen de twee in doen. Het resultaat: remakes die nergens hun bestaansreden aantonen. Recent bewijs: STRAW DOGS van Rod Lurie.

Het probleem is dat Lurie ons inderdaad weinig redenen geeft om niét voor het origineel te kiezen. STRAW DOGS 2011 zit zo strak in de dwangbuis van de versie van 1971 dat de strijd bij voorbaat verloren is. In eerste instantie lijkt het erop dat Lurie in zijn kopieerdwang zo ver wil gaan als Gus Van Sant die in 1991 een shot-for-shot remake maakte van Alfred Hitchcocks PSYCHO, continuïteitsfouten incluis.

De verschillen tussen origineel en doorslag betreffen in STRAW DOGS eigenlijk alleen de locatie en het beroep van het koppeltje dat in de loop van de film belaagd zal worden door de lokale bevolking. De nieuwe David Sumner (James Marsden) is een scenarist die het jachtige bestaan in Hollywood heeft ingeruild voor een stoffig gehucht diep in Mississippi, de geboorteplaats van zijn vriendin Amy (Kate Bosworth), die er haar ex-liefje Charlie (Alexander Skarsgard) opnieuw (en letterlijk) tegen het lijf loopt.

Dat Sumner een scenario wil schrijven over de Slag om Stalingrad is een mooie pars pro toto voor de situatie waarin ze zich zelf bevinden: als vreemden in een vijandig gebied. De weinige Russen versloegen het grote Duitse leger. David en Amy verslaan de rednecks die hun bouwvallige boerderij omsingeld hebben om het vel te eisen van een vermeende kindermoordenaar (Dominic Purcell, de bonkige biljartbal uit Prison Break) die ze daar onderdak hebben geboden.

Wie Peckinpahs film nog fris in het geheugen heeft, slaat Lurie’s versie best over. Je kunt met een boekhoudkundige precisie streepjes zetten bij de bekende scènes die over het scherm rollen: het wurgen van de kat, het opspannen (en uiteindelijk weer dichtklappen) van de berenklem, de eendenjacht en de parallel gemonteerde verkrachtingsscène: check, check, check.

Slechts af en toe slaat Lurie andere paden in, maar met nieuwe invalshoeken of ideeën komt hij niet. Die moet je lezen in interviews die hij naar aanleiding van de bioscooprelease (die er in Nederland niet kwam) gaf. In tegenstelling tot Peckinpah gelooft Lurie niet in geweld als aangeboren instinct. Wie, zoals Sumner, over de rooie gaat, kraakt onder externe omstandigheden.

Dat is een iets optimistischere en bravere visie op wat er zich in STRAW DOGS afspeelt. Ook visueel is de remake minder hoekig, minder rafelig. Lurie is een kundig regisseur en hoewel er op STRAW DOGS op zich weinig aan te merken valt, is de schaduw die Peckinpah werpt verstikkend. Met de zegen van Lurie: bekijk het origineel.

Di: Sony Pictures Home Entertainment. (Release op dvd en blu-ray: 4 april 2012). Copyright Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 5 april 2012.

 

© Hans Dewijngaert
5 april 2012
  • Titel
    Straw Dogs
  • Lengte
    113 minuten
  • Regie
    Sam Peckinpah
  • Scenario
    David Zelag Goodman, Sam Peckinpah, Gordon Williams
  • Cast
    Dustin Hoffman, Susan George, Peter Vaughan
  • Taal
    English
  • Land
    United Kingdom
  • Trailer
Meer Thriller
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.