Het is al lang geen geschenk meer om te debuteren met een remake van een Aziatische horrorfilm, en al helemaal niet als het de best lopende Koreaanse prent ooit betreft. De jonge Britse regisseurs Charles en Thomas Guard mopperen gelukkig niet.
De openingsscène van THE UNINVITED belooft weinig goeds. Bij een knetterend kampvuur op het strand en met loeiharde muziek op de achtergrond schurkt een mooi jong koppeltje dicht tegen elkaar aan. De jongen heeft het condoom al in de aanslag. Wordt THE UNINVITED de zoveelste tienerhorrorfilm die zich uitsluitend richt op hormonaal doorgeslagen pubers?
Wie Ji-woon Kims originele film A TALE OF TWO SISTERS uit 2003 gezien heeft, weet dat daar weinig kans toe bestaat en gelukkig bewijzen de Guard Brothers dat ze het voorbeeld met het nodige respect behandelen. De openingsscène blijkt een herinnering van Anna (Emily Browning), die in gesprek is met haar psychiater. Anna verblijft sinds de dood van haar overleden moeder in een instelling. De zielenknijper heeft goed nieuws: ze mag naar huis.
Dat maakt bij Anna gemengde gevoelens los. Enerzijds wil ze dolgraag haar zus Alex (Arielle Kebbel) weer zien, maar anderzijds betekent het ook de confrontatie met Rachael (Elizabeth Banks), de vroegere verpleegster van haar moeder, maar huidige stoeipoes van haar vader. Rachael begroet haar stiefdochter met een hagelwitte glimlach, een bodemloos decolleté en stralende ogen. De kijker weet: hier klopt iets niet.
Door van het hoofdpersonage een emotioneel labiel persoon te maken, zadelt THE UNINVITED de toeschouwer met een probleem op: kan je haar wel vertrouwen? Anna gelooft dat Rachael iets met de dood van haar moeder te maken heeft, maar is dat wel zo? Een zoektocht op zolder en een rondje googelen verhoogt alleszins de bewijslast. Niets wijst erop dat de Guards debuteren in het genre. Ze filmen met de vastberadenheid van een geoefend cineast. Hun camera glijdt in alle grandeur over wijde landschappen, besnuffelt het gigantische huis aan zee of rolt stijlvol door lange gangpaden die uitkomen op deuren waar bloed door het sleutelgat sijpelt.
In de nachtelijke scènes zijn ze op hun sterkst. Met behendig opgebouwde shots testen ze de schokbestendigheid van de toeschouwer, al is een weinig subtiele soundtrack daarbij een uitstekende bondgenoot. Verhaaltechnisch spant scenarist Craig Rosenberg (van de tv-serie Lost) ondertussen de strop rond de nek van Rachael. Halverwege de film stapelen de contra’s tegen haar zich zo hoog op, dat ze op het einde wel als een kaartenhuisje in elkaar moeten stuiken.
De film valt immers met een bijzondere twist pas de laatste tien minuten in zijn plooi. Alles wat je daarvoor gezien hebt, moet je herbekijken. Dat gebeurt deels ook letterlijk, want in een snelle montage krijgen we cruciale scènes opnieuw te zien, maar nu door de juiste bril. Die techniek wordt in horrorfilms wel vaker gebruikt, maar zelden met succes.
THE UNINVITED is een staalkaart aan horrorclichés – enge geluiden, dichtslaande deuren, een krakend huis, griezelige dromen – maar komt er toch prima mee weg. Een mooi voorbeeld daarvan is een scène waarin Anna in bed via haar iPod naar Charlotte Gainsbourg luistert, vooraleer ze beslopen en bekropen wordt door een schaduwfiguur. Op zich is het niet zo’n originele scène, maar de Guards weten ‘m op een subtiele manier extra spannend te maken. Het voorbeeld is illustratief voor de film als geheel. Voor de zoveelste remake van een Aziatische horrorprent een meevaller van formaat.
Di: Universal (BE: 15 april / NL: 16 april)
Copyright Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 21 april 2009.
