Paul W.S. Andersons RESIDENT EVIL (2002) had wel wat. Vermakelijke smerigheid, hier en daar een onvervalst rilmoment, zombiehonden, Michelle Rodriguez’ boze blik, de gescheurde jurk van Milla Jovovich, een niet té onzinnige plot over als chemisch wapen bedoelde lopende lijken – al met al een redelijk begin van de nieuwe golf zombiepulp voor het grote publiek.
Vervolgens sloot Danny Boyle’s 28 DAYS LATER (2002) zó mooi aan bij het einde van de film dat RESIDENT EVIL 2 overbodig werd. Net als Jovovich ontwaakt het hoofdpersonage van Boyle’s film in een verlaten ziekenhuis en waant zich naar buiten strompelend de enige overlevende van de Apocalyps: lege straten vol ritselend papier, geen mens te bekennen, en hersenloze hordes die dichterbij zijn dan je denkt. De spannende eerste helft van 28 DAYS LATER deed de techno-splatter van RESIDENT EVIL direct vergeten.
Maar ja. Dat vervolg, RESIDENT EVIL: APOCALYPSE, is er wel degelijk gekomen. Anderson (dit keer producent en scenarist) en echtgenote Jovovich moesten toch wat. Dus ontwaakt geheim agente Alice (Jovovich) in het ziekenhuis, waant zich naar buiten strompelend etc. etc., terwijl wij weten dat Raccoon City door de Umbrella Company, verantwoordelijk voor het zombie-experiment, is afgezet om te voorkomen dat de levende lijken (hoeveel synoniemen zijn er voor ‘zombie’?) ontsnappen. We weten ook dat er nog een stel commando’s in de stad rondloopt, en dat onze heldin (hoeveel synoniemen zijn er voor ‘Jovovich’?) een geavanceerd instrument is van diezelfde Umbrella Company en een gevecht zal moeten aangaan met een ander Umbrella-monster, Nemesis.
En we weten ook dat het toch nergens op slaat. Dat het alleen om nog meer viezigheid gaat. Pastoors die hun rottende zusje bij de open haard zetten, zombiescholiertjes die de droom van elke masochistische pedofiel in vervulling doen gaan, dat soort troep. En om nog meer herrie, want als die zombies dankzij regisseur Witt maar niet griezelig willen worden, dan moet je als componist wel flink uitpakken met je orkest en drumcomputers. Verder nog meer zombiehonden, en natuurlijk ook veel meer Jovovich (schaars gekleed, deels ontkleed, geheel ontkleed). Dit keer is Sienna Guillory, als de stoere Valentine, haar sidekick-chick.
Mitrailleurs knetteren, er worden flinke trappen en vuistslagen uitgedeeld, en af en toe opent iemand een piepende deur om te zien of er een zombie achter staat. Met logica heeft de handelswijze van de personages niets te maken. Zo schuifelen ze over een mistig kerkhof, om volledig verrast te worden wanneer de lijken zich graaiend naar boven werken. ‘There’s too many of them. Let’s get out of here’, roept Alice. Anderson heeft de film vol verwijzingen naar het oorspronkelijke spel gestopt, en misschien is deze scène er één; als Playstation-leek kan ik dit niet beoordelen. Interesseert me ook niet. RESIDENT EVIL: APOCALYPSE is hoe dan ook een drol van een film.
Copyright Kevin Toma. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #65, winter 2004/2005.
