De vermelding van een viertal scenarioschrijvers op de titelrol van SPIDER-MAN 2 doet vermoeden dat het vervolg op de succesvolle stripverfilming moeizaam uit de startblokken kwam. In de film is daar niets van te merken. De voorganger liet aan het slot veel ruimte voor nieuwe verhaallijnen open, en het scenario-kwartet dat de taak van David Koepp overnam slaagt er goed in de ingeslagen wegen op een prikkelende en amusante manier te vervolgen
In combinatie met de terugkeer van regisseur Sam Raimi en het complete acteursensemble levert dat een vervolgfilm op die in kwaliteit en inhoudelijke consistentie dermate overtuigt, dat we gerust van een masterclass in de productie van sequels kunnen spreken.
De belangrijkste nieuwkomer is de door Alfred Molina vertolkte wetenschapper Otto Octavius, die zich op zijn aardigst als een vaderfiguur over schuchtere held Peter Parker ontfermt, maar diens slingerende alter ego na een laboratorium-ongeluk met vier stalen tentakels naar het leven staat. De nieuwe hoofd- en bijfiguren worden op een inventieve manier met de reeds bekende personages verbonden, zodat de miljoenenstad New York slechts het decor vormt voor conflicten en misverstanden in relatief kleine en dus overzichtelijke kring. Het draagt er toe bij dat ook deze SPIDER-MAN hart en hersenpan beroert, het sluit goed aan op de overzichtelijke wereld van de superheldenstrips en het is een regelrechte verademing na de overambitieuze aanpak die in de tweede X-MEN film tot versnippering en oppervlakkigheid leidde.
Voor genrefreaks die de loopbaan van Raimi op de voet hebben gevolgd, herbergt de film meer genoegens dan de tweede idiote gastrol van oude vriend Bruce Campbell (op de aftiteling ‘snooty usher’ genoemd), broer Ted Raimi en de terugkeer van de Dodge die vanaf THE EVIL DEAD in alle films van de regisseur opduikt. Wat de twee SPIDER-MAN-films voor ondergetekende tot een feest maakt, is dat Raimi zich in de loop van zijn carrière op meer vlakken uitstekend heeft ontwikkeld dan op basis van THE EVIL DEAD-trilogie kon worden vermoed. De begenadigde humorist en stilist van toen ontpopte zich met A SIMPLE PLAN tot een uitstekend acteursregisseur en heeft met de SPIDER-MAN-films het ideale platform voor al zijn talenten gevonden. Het maakt razend nieuwsgierig naar Raimi’s potentieel bij nieuwe projecten, maar een derde Spinneman-film zou ook niet te versmaden zijn. Kunnen ze die man niet even klonen?
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #64, najaar 2004.
