Chris Roberts is de mastermind achter de succesvolle WING COMMANDER games en besloot hetzelfde kunstje maar eens op film uit te proberen. Misschien is een film van Hein de Kort ook wel een aardig idee: de man kan tenslotte alleraardigst tekenen. Of van Gerrit Zalm, die immers het financieringstekort al een aantal jaren binnen de perken weet te houden. Give me a break! Filmen is een vak, dames en heren.
Roberts plant de esthetiek van de videogame rechtstreeks over naar het filmmedium, zonder de kijker ook maar in enig opzicht te compenseren voor het gemis aan interactiviteit. WING COMMANDER draait om twee hanige jonge piloten, Christopher Blair (Prinze jr.) en Todd Marshall (Lillard), die zich juist melden op de plaatselijke ruimtekruiser op het moment dat een interplanetaire oorlog losbarst. Blair stamt af van de pilgrims, kosmische verschoppelingen met een speciaal talent voor het huppelen door gaten in het ruimte/tijd continuum.
Dat komt goed uit, want de helden raken verzeild in een race tegen de klok om de aarde te beschermen tegen een vijandelijke horde kilrathi, een soort barbapapa’s from hell. Tussendoor komen we het een en ander te weten over de zesentwintigste-eeuwse opvattingen over sex voor de wedstrijd. Deze kent wel standen maar geen rangen: wing commander Angel Deveraux (Burrows) valt als een blok voor Blair’s trouwe hondenogen.
In de toekomst waarin WING COMMANDER zich afspeelt, zijn (semi-)klassiekers als de Star Trek serie en BATTLESTAR GALACTICA blijkbaar in het vergeetboek geraakt. Anders zouden Blair, Marshall en Deveraux (alsmede hun door B-list sterren als David Warner en JŸrgen Prochnow gespeelde lotgenoten) ongetwijfeld beter voorbereid zijn geweest op het uit het deze films zo bekende intergalactische schietwerk. Toch moet ik toegeven dat ik in het hersenloze sci-fi trash idioom erger heb meegemaakt dan WING COMMANDER. De karakters zijn van bordkarton, het verhaal mag geen naam hebben en de spanning druipt niet bepaald van het scherm. Maar de film straalt een aanstekelijk, onbevangen enthousiasme uit. En wie maalt er om een gebrek aan originaliteit bij een film voor wiens doelgroep de originele STAR WARS een even stoffig relikwie is als pakweg PANTSERKRUISER POTEMKIN?.
Copyright Matthijs Linnemann. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #44, februari/april 2000.
