TENEBRE staat onder liefhebbers van het macabere werk van Dario Argento niet zo hoog aangeschreven als bijvoorbeeld DEEP RED (1976) of THE BIRD WITH THE CRYSTAL PLUMAGE (1970), wat niet wegneemt dat er veel te genieten valt aan deze late gaillo. Vooral de setpieces waarin de mysterieuze moordenaar zijn wandaden pleegt zijn stuk voor stuk memorabel.
De laserdisc-release van TENEBRE is een mooie breedbeeldweergave met een remixed surround soundtrack. Bovendien gaat het om een geheel onversneden versie en dat is bijzonder voor een film die in het verleden in talloze ingekorte versies op de videomarkt is gebracht. Maar de echte bonus van de disc is het commentaarkanaal waarop Argento, componist Claudio Simonetti en journalist Loris Curci aan het woord zijn. Curci, Fangoria’s man in Italië, heeft de rol van moderator en doet dat uitstekend, in vlekkeloos Engels en met goed gevoel voor timing. Hij weet vaart te houden in de bespiegelingen van Argento die, zoals bekend, kan orakelen als Cruijf.
De regisseur benadrukt de slechte behandeling die de film van distributeurs kreeg en is blij de film weer in zijn oorspronkelijke staat te zien. ‘Somebody [!] was cut… I don’t know… frantic.’ Hij wijst op het feit dat de moorden vrijwel allemaal in fel (dag)licht plaatsvinden en op het gebruik van de toen gloednieuwe Luma-kraan voor een prachtige minutenlange shot dat over het dak van een huis kruipt. In een andere scène tikt de gehandschoende moordenaar met een scheermes een gloeilamp stuk. Dario informeert ons over de moeilijkheid daarvan: ‘Bulbs [boelbs] are stronger, harder than razor!’. En iedere keer als de handschoen van de moordenaar in beeld verschijnt is het die van Argento zelf: ‘I’m a hand expert.’
Curci: ‘Best supporting hand!’
Zo gaat het maar door: over de droomscènes met transseksueel Eva Robbins bijvoorbeeld: ‘No religion! The inspiration come from the Conan Doyle.’ Een kleine openbaring, althans voor mij, was dat John Saxon (A NIGHTMARE ON ELM STREET, ENTER THE DRAGON) van origine Italiaans is. Simonetti, wiens Goblin-rock goed tot zijn recht komt op de soundtrack, heeft aan de film weinig toe te voegen, ook niet in het geval van een curieus extraatje. Tot milde verbazing van Argento had men zelfs met de kopie die hij becommentariëert gerommeld en zijn de end-credits ervan van alternatieve muziek voorzien. Op de disc krijgen we beide versies voorgeschoteld.
Copyright Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #38, december 1998/januari 1999.
