NIEUWS | Het grootste genrefestival van Europa, dat van Sitges in Spanje, kwam afgelopen zondag ten einde. Traditiegetrouw laat het festival een lang spoor van prijzen achter. Wij zetten de belangrijkste en opvallendste voor je op een rijtje.
Beste film werd I ORIGINS (zie afbeelding) van Mike Cahill (ANOTHER EARTH), dat het thema reïncarnatie aansnijdt zonder het woord zelf ook maar één keer te laten vallen. Ook deze Sitges-ganger werd er door gegrepen, ondanks de hoge (en gewoonlijk irritante) New Age-factor. De prijs voor de beste regie ging verrassenderwijs naar de Vlaming Jonas Govaerts voor WELP (CUB), met wie in de kersverse Schokkend Nieuws een interview is te lezen. Govaerts mocht voor zijn debuut tevens een Carnet Jove Award mee naar huis nemen, wat dat ook moge zijn.
Geen festival zonder publieksfavoriet en die was in Sitges het Nieuw-Zeelandse WHAT WE DO IN THE SHADOWS, een vampierkomedie die al eerder hoge ogen gooide in de Midnight Madness-sectie van het festival van Toronto. Nieuwsgierig? De Nederlandse release van WHAT WE DO IN THE SHADOWS staat gepland voor 18 december a.s.
De Gouden Méliès, de prijs van de Europese fantastische filmfestivals, ging niet naar het door Imagine voorgedragen DER SAMURAI, maar naar ALLELUIA (beeld hieronder) van Fabrice du Welz, waarin gekte en jaloezie tot zenuwslopende taferelen leiden – en dat is positief bedoeld. De Zilveren Mélies van de Sitges-jury kwam terecht bij het even kille als intense Oostenrijkse ICH SEH ICH SEH, een soort FUNNY GAMES met tweelingbroertjes. ICH SEH ICH SEH viel met een speciale vermelding ook in de smaak bij een jury van critici, die zijn hoofdprijs, de José Luis Garner Award, reserveerde voor het zeer vermakelijke RÉALITÉ van Quentin Dupieux (RUBBER).
