NEDERHORROR | Zo kort als de titel van hun vorige film was, AMER, zo lang en raadselachtig is die van hun nieuwe: ‘De vreemde kleur van je lichaamstranen’. De nieuwe film van Hélène Cattet en Bruno Forzani is wél weer een ode aan de stijlvolle, gewelddadige en erotisch geladen wereld van de giallo. Schokkend Nieuws sprak met de makers.
De giallo is een typisch Italiaans moordmysterie uit de jaren zeventig vol bizarre situaties, gekunstelde plots en verdachte personages. Regisseurs als Mario Bava, Sergio Martino, Lucio Fulci, Aldo Lado, en natuurlijk Dario Argento, leefden zich uit met geweld, seks en flamboyante cameravoering. De muziek en de titels spreken nog steeds tot de verbeelding: DEATH LAID AN EGG (1968), THE BIRD WITH THE CRYSTAL PLUMAGE (1970), YOUR VICE IS A LOCKED ROOM AND ONLY I HAVE THE KEY (1972), WHO SAW HER DIE? (1972)…
Hélène Cattet en Bruno Forzani, beiden woonachtig in Brussel, zijn al jaren lang gefascineerd door de beeldtaal van de gialli. Korte films als CATHARSIS (2001), CHAMBRE JAUNE (2002), LE FIN DE NOTRE AMOUR (2003), L’ÉTRANGE PORTRAIT DE LA DAME EN JAUNE (2004) en SANTOS PALACE (2006) getuigden daar al van.
AMER (2009), hun eerste lange speelfilm, fascineerde de rest van de wereld. Cattet en Forzani ontdeden hun film van vrijwel alle verhalende elementen en hielden een spannende collage over van beelden, geluiden en sensaties. Een scherp mes. Een sleutelgat. Angstige ogen. Bloed. De giallo, zo vaak beschuldigd van voyeurisme en vrouwenhaat, werd in hun handen iets anders: zowel een intelligente kritiek als een bittere, dieprode liefdesverklaring aan het genre en de sensualiteit.
De verwachtingen zijn dus hooggespannen. Ze startten L’ÉTRANGE COULEUR DES LARMES DE TON CORPS al voordat ze AMER maakten. De film is nu in postproductie en is na verwachting eind dit jaar af. Hier zijn de synopsis en een eerste teaser: Een vrouw verdwijnt. Haar man onderzoekt de vreemde omstandigheden rond haar verdwijning. Heeft zij hem verlaten? Is ze dood? Hoe meer zijn naspeuringen hem opleveren, hoe dieper hij wegzinkt in een nachtmerrieachtige en gewelddadige wereld…
Dat is wel heel kort en cryptisch. Kunnen jullie wat meer vertellen?
‘We willen niet teveel verklappen. We hopen dat de mensen die hem als eerste zien, verrast zullen worden. Vaak weet je al teveel van een film en daarmee verlies je het plezier van het ontdekken.’
Het is weer een giallo. In welk opzicht wordt deze film anders dan AMER?
‘AMER was heel associatief. Dit wordt een mengeling: een meer traditionele manier van vertellen, enerzijds, maar ook weer veel associatieve elementen. Ook de esthetiek wordt anders, somberder dan AMER. Het verhaal speelt zich af in Brussel. Dat is minder zonnig en flashy dan de Côte d’Azur… Het wordt een beetje een noordelijke giallo! Een ander verschil is dat het hoofdpersonage in AMER een vrouw was. Ditmaal is het een man.’
Waarom is Brussel zo geschikt voor een giallo? Is het moeilijk om de stad waarin jullie dagelijks rondlopen door andere ogen te zien?
‘Wat ons vooral interesseerde waren de Art Nouveau interieurs. Je zult dus eigenlijk weinig Brusselse stadsgezichten zien, wel heel veel interieurs. De Art Nouveau architectuur geeft de stad iets magisch, iets fantastisch. Laten we zeggen: in ons gewone leventje, wanneer we door de stad lopen, dan verandert de stad op het moment dat we een Art Nouveau-gevel passeren. Dat haalt ons uit het alledaagse. Dat voert ons naar een andere tijd. Dat heeft ons geïnspireerd. De meeste decors die je in de film zult zien, bevinden zich trouwens op loopafstand van ons huis.’
De eerste versie van het scenario van L’ÉTRANGE COULEUR DES LARMES DE TON CORPS dateert al uit 2002, las ik, maar het script moest sterk ingekort worden. Wat gaan we nu missen?
‘We hebben ongeveer vijftien bladzijden moeten schrappen. We realiseerden ons gaandeweg dat we niet genoeg tijd en budget hadden om alles te filmen. Er zijn daardoor drie personages gesneuveld en een hele intrige over een kwaadaardige pop!’
Gaan jullie ditmaal de muziek laten componeren of hergebruiken jullie weer de scores uit bekende gialli, zoals in AMER?
‘We gebruiken weer de muziek uit de oude Italiaanse B-films, maar wel totaal anders dan in AMER. Het zijn soms wel dezelfde componisten, maar de stukken die we nu gekozen hebben komen uit een totaal ander register.’
AMER is vertoond op meer dan tachtig festivals. Een enorm succes, maar dat is toch alweer vier jaar geleden. Wat is er in de tussentijd gebeurd? Kregen jullie geen interessante scripts aangeboden? Hebben jullie alles afgewezen?
‘Het komt er in het kort op neer, dat we ons niet wilden storten op een film in opdracht. We kregen wel voorstellen, maar voor ons was L’ÉTRANGE COULEUR DES LARMES DE TON CORPS het allerbelangrijkste. Dat is immers een project dat we al jaren met ons meedragen. Wij vonden het logisch om alles wat AMER ons heeft opgeleverd, in te zetten voor de film die ons zo na aan het hart ligt. Liever dat, dan onze energie steken in iets wat niets met ons te maken heeft. Dus we hebben de gok gewaagd om die droom te realiseren!’
Is hij al verkocht aan distributeurs in Nederland en België?
‘De film zou eind dit jaar op de festivals moeten gaan draaien. L’ÉTRANGE COULEUR DES LARMES DE TON CORPS heeft al een distributeur in België, Frankrijk en Engeland. Het schijnt dat er in Nederland meerdere distributeurs zijn die interesse hebben… wordt vervolgd!’
