Op donderdag 8 maart brengt het Amsterdamse filmtheater Kriterion een ode aan de Grindhouse-films van weleer. Een van de hoogtepunten wordt de vertoning van DEAR GOD NO!, een rauwe bikerfilm vol seks en geweld, die zo uit de jaren zeventig lijkt te zijn weggescheurd. Schokkend Nieuws sprak met regisseur James Bickert, een Grindhouse-fan in hart en nieren.
Schokkend Nieuws: DEAR GOD NO! Wordt vertoond op de Grindhouse Night in Kriterion, wat kunnen we verwachten?
James Bickert: ‘Een unieke en opwindende film voor en door liefhebbers van het genre. Ons doel was de ultieme Grindhouse-film te maken, die dezelfde toon en sfeer heeft als de films uit de jaren zeventig. Ik wilde een unieke plot, maar het moest wel herkenbare elementen bevatten, zoals explosies, vuurgevechten en bloot. Ik zag de trailers voor exploitationfilms in de lokale drive-in toen ik kind was. Die trailers waren veel spannender dan de daadwerkelijke films. Een van onze doelen was dan ook om DEAR GOD NO! de volle lengte zo opwindend te houden als die trailers.’
De film zit vol bloederige effecten. Welke effecten vormden de grootste uitdaging en waar ben je het meest tevreden over?
‘Het special effects-team heeft geweldig werk afgeleverd in de korte tijd die ze tot hun beschikking hadden. Bijna iedere pagina van het script vraagt om schot- en steekwonden, onthoofdingen en ontdarmingen. Vooral het doormidden hakken van een persoon bleek een uitdaging. Ik ben gek op rotjes voor de vuurgevechten. Ze zien er beter uit dan computer-gegenereerde effecten en doordat ze behoorlijk herrie maken, krijg je ook een natuurlijke reactie van de acteurs. Het meest trots ben ik op het allerlaatste effect in de film. Ik zal het niet weggeven, maar ik ben er zeer blij mee.’
Een van de opmerkelijkste aspecten is dat DEAR GOD NO! op 16mm is geschoten.
‘Ik vond het belangrijk dat we de apparatuur gebruikten die gangbaar was in de jaren zeventig. Super 16mm heeft dezelfde beeldverhouding als 35mm. Schieten op film leverde wel een esthetische kwaliteit op die we niet hadden bereikt met digitale camera’s. Het is alleen een stuk duurder, dus we konden ons niet veel takes veroorloven. De trend is om achteraf krassen toe te voegen om het op film te laten lijken, maar dat hebben we beperkt tot een minimum.’
DEAR GOD NO! kent een aantal prachtige ‘internationale’ posters. Kun je daar iets over vertellen?
‘Ik verzamel filmposters van over de hele wereld, dus heb ik besloten om er een paar te maken die overeenkwamen met de stijlen uit andere werelddelen. Ik ben vooral tevreden met de Japanse poster. De Japanners maakten in de jaren zeventig prachtige filmposters, FEMALE CONVICT SCORPION, SUBEKAN DEKA en de DELINQUENT GIRL BOSS-serie; prachtige composities vol kleuren en energie. Voor onze gewone poster hebben we Tom Hodge benaderd, een gerenommeerde Britse ontwerper. Zijn posters voor HOBO WITH A SHOTGUN, FATHER’S DAY en THE INNKEEPERS hebben echt die klassieke exploitation-vibe die we zochten.’
Je bent ook een fanatieke VHS-verzamelaar. Wat spreekt je zo aan in dat medium?
‘Ik ben een groot fan van de hoesjes uit die tijd en veel van die films zijn nog niet beschikbaar op dvd of blu-ray. Elke keer dat de technologie een stap vooruit doet, wordt de drager kleiner, met minder fraaie verpakkingen tot gevolg. Op VHS konden B-films concurreren met grote Hollywood-producties door de hoesjes eruit te laten springen.’
Wat staat er na DEAR GOD NO! voor je op stapel?
‘Ik leg nu de laatste hand aan het vervolg op DEAR GOD NO!, getiteld FRANKENSTEIN CREATED BIKERS. Ook werk ik aan scripts voor de prequel, een women in prison-film en een ‘hicksploitation’-film. Ik wil gewoon doorgaan met het maken van het type films dat ik leuk vind, films voor fans van VHS, drive-ins en smoezelige grindhouse-bioscopen.’
