Afschuwelijk, hartverscheurend nieuws: onze lieve vriend en gewaardeerde collega Wim Castermans is gisteren overleden. We zullen de geestige artikelen van onze Filmvraat, maar bovenal Wim zelf ontzettend missen.
In mei kregen we het bericht dat Wim een hersentumor had. De vooruitzichten waren vanaf het begin niet goed, maar een operatie, chemotherapie en vooral de zorgen van zijn lieve vriendin Vanessa gaven stiekeme hoop. In september vierden Vanessa en Wim een vakantie in Venetië. Bij thuiskomst bleek de tumor in alle hevigheid te zijn teruggekeerd. Wim overleed donderdagmiddag. Veel te vroeg. Veel te jong.
Ik leerde Wim in februari 2011 kennen tijdens het Offscreen Film Festival in Brussel. Schokkend Nieuws was toen nog een kwartaalblad en ik was naar het festival gekomen om de Italiaanse regisseur Luigi Cozzi te interviewen over STAR CRASH. Wim was een van de programmeurs van Offscreen. Hij had dat jaar een themaprogramma samengesteld rond de Shaw Brothers en begeleidde Cozzi tijdens de interviews. Ik heb alle mailtjes nog. “Sorry dat ik maar weinig spraakzaam was gisteren,” schreef Wim me na onze eerste ontmoeting in de festivalbar van Offscreen, “zat met een gigantische en misselijke kater door het ambachtelijk gebrouwen bier uit de Nova-kelders. Denk dat ik me voortaan slechts op het gladde en industrieel geproduceerde product ga houden.”
Zo herinner ik me Wim: geen grote prater, hij liep er wel vaker een beetje verkreukeld bij, en een ontzettend geestige en warme man. Een filmliefhebber pur sang en een fantastische schrijver, die ik gelukkig voor Schokkend Nieuws kon inlijven. Dit is hoe hij de slechtste film die hij in 2016 in Cannes zag recenseerde: “…een verschrikking, maar ik voelde me verplicht de film uit te zitten vanwege de aanwezigheid van de jonge regisseur (…) die angstvallig het publiek van de piepkleine zaal in de gaten hield. Ik kuchte voorzichtig, mijn zetel kraakte en ik haalde een kwartiertje slaap in tijdens deze pretentieuze rommel die zich allures aanmat door flarden wazige poëzie te declameren over afstotelijke pornografie. Ik had medelijden met de kuisploeg vanwege al de piesende actrices in het papier-maché decor.”
Wim bezocht Cannes ieder jaar, net zoals het fantastische filmfestival in Sitges (Spanje) en het Imagine Film Festival in Amsterdam. Ik sla geen enkele editie van Offscreen over. We zagen elkaar dus twee of drie keer per jaar. Collega Phil van Tongeren en ik hebben heel wat films, biertjes en pizza’s genuttigd met Wim. En tussendoor, via de mail, werkten we samen en deelden we ons enthousiasme voor de genrecinema. In 2011 debuteerde hij in Schokkend Nieuws met een interview met de Franse regisseur Xavier Gens. Zijn laatste artikel voor ons was zijn recensie van THE GIRL WITH ALL THE GIFTS. Toen we in 2015 Meet Your Maker! organiseerden was Wim degene die zorgde voor de organisatie van het Belgische deel van het Vlaams-Nederlandse filmfestival. Op onze website schreef hij prachtige columns onder de titel Filmvraat.
En ieder jaar weer deed ik een interview tijdens Offscreen en was Wim er bij. Wim en Brian Trenchard-Smith. Wim en Peter Strickland. Wim en Umberto Lenzi. Wim en Frank Henenlotter:
De dood van onze jonge en zo getalenteerde filmvriend is bijna niet te bevatten. Vijf dagen geleden publiceerde hij nog zijn traditionele lijstje van films die hij die maand had gezien: BLACK SUNDAY, YOUNG FRANKENSTEIN, WOMAN ON THE RUN, THE BEYOND… Nu ik het lijstje terugzie, denk ik dat Wim gedacht moet hebben geen tijd meer te kunnen verliezen met slechte films. Het woord ‘Herbekijk’ zal voorgoed in mijn geheugen gegrift staan als een Wim-woord. Zijn favoriete film vorig jaar was ANOMALISA. “Melancholisch, lief, romantisch, triest, grappig, deprimerend en opbeurend tegelijkertijd…” schreef hij toen. Kortom: de film die we nodig hebben na dit vreselijke bericht.
Mijn hart gaat uit naar Vanessa. Ik kan me niet voorstellen wat zij nu moet doormaken. Wim, die ik ook gekend heb als verstokte vrijgezel in een man cave vol obscure films, heeft uiteindelijk het geluk en de liefde gevonden. Daarvoor kunnen we alleen maar heel dankbaar zijn.
Aankomende december publiceert Schokkend Nieuws weer onze favoriete films van 2017. Wim zal geen jaarlijstje inleveren. Nooit meer. De tranen staan me nu ik dit schrijf weer in de ogen, maar ik weet dat Wim ons altijd zal opvrolijken met Oude ventenkonten en piesende actrices en De fietsstuursnor van Gino Coppedè. Vaarwel Wim, we zullen je enthousiasme voor Bollywood missen, net zoals je jaarlijstje voor het jaar 1975 en je studie naar de Amishbaard van Ernest Borgnine. Vaarwel, lieve vriend.
Barend de Voogd
